096 3

WARSZAWA

Łazienki

Pierwotnie w miejscu dzisiejszego parku krajobrazowo--geometrycznego, zaliczanego do najpiękniejszych w Europie, rozciągał się królewski zwierzyniec. Nazwa pochodzi od luksusowego pawilonu kąpielowego wzniesionego na tym terenie w drugiej połowie XVII wieku przez ówczesnego właściciela, filozofa i poetę, Stanisława Hetakliusza Lubomirskiego. W1764 roku Łazienki znalazły się w rękach nowo obranego króla Stanisława Augusta, który polecił przebudować położoną na wyspie Łaźnię na swoją letnią rezydencję. Prace trwały w sumie 20 lat. Przeprowadzono je w kilku etapach, odzwierciedlających zmieniający się gust monarchy - od rokokowej ozdobności do klasycznego umiaru. Głównymi projektantami byli ulubieni architekci króla: Dominik Merlini i Jan Chrystian Kamsetzer. Zachowali oni niektóre fragmenty pierwotnej budowli, stąd w dwóch pokojach - Kąpielowym i Bachusa - możemy zobaczyć resztki wystroju Łaźni Lubomirskiego Przy dekoracji wnętrz pracowali najlepsi artyści epoki - do wybitnych osiągnięć zalicza się wysoką na dwa piętra Salę Balową ozdobioną posągami Apolla i Herkulesa. Szeroko zakrojone prace prowadzono w tym czasie również w parku. W latach 1786-1788 powstała Stara Pomarańczarnia - jej wnętrze kryje jeden z niewielu zachowanych na świecie teatrów dworskich z XVIII wieku. W 1790 roku na niewielkiej wysepce wzniesiono kamienny Amfiteatr, wzorowany na starożytnej budowli w Herkulanum. Do dziś odbywają się tu spektakle na wolnym powietrzu. Park Łazienkowski to wspaniałe miejsce wypoczynku - można tu pojeździć konno, popływać stylową gondolą czy poobserwować przechadzające się dostojnie pawie.

Pałac na Wodzie odznacza się klasyczną elegancją i harmonią. Otaczający go staw, pełen złocistych karpi, dodaje mu wiele uroku.

Latem w tej oto Sali Jadalnej odbywały się słynne obiady czwartkowe, na które król Stanisław August zapraszał poetów i myślicieli.

96