100i87

Budowę kwiatu można też scharakteryzować za pomocą wzoru kwiatowego. We wzorze tym poszczególne części kwiatu określa się literami:

—    okwiat pojedynczy — P (perigonium),

—    kielich — K (cały)c),

—    korona — C (corolla),

—    pręcikowie —- A (androeceum),

—    słupkowie — G (gynaeceum).

Liczbę członów w okółku oznacza się cyframi, a jeśli jakaś część kwiatu występuje w dwóch okółkach, pomiędzy liczbami umieszcza się znak plus (+). Duża liczba członów w okółku jest oznaczona znakiem Zrośnięcie członów w okółku oznacza się nawiasem. Kreska pod liczbą owocolistków oznacza słupek górny, nad nią — słupek dolny. Promienistą symetrię wyraża gwiazdka *, grzbiecistą — strzałka |.

Przykłady wzorów kwiatowych: śnieżyczka (Galanthus): * P3 + 3 A3 + 3 G(3) rozchodnik (Sedum):    * K5 C5 A5 + 5 G5

jaskier (Ranunculus): * K5 C5 A⁰⁰ G 00 jasnota (Lamium): |K(5) C(5) A4 G(2)

Kwiatostany

Kwiaty mogą występować na pędach pojedynczo (jak np. u maku lub tulipana). Bardzo często jednak tworzą na pędach skupienia zwane kwiatostanami. Kwiatostany różnią się między sobą sposobem rozgałęziania się pędów kwiatonośnych oraz osadzeniem kwiatów. Wyróżnia się w związku z tym szereg typów kwiatostanów (rys. 5.50).

Kwiatostany groniaste rozgałęziają się jednoosiowo (monopodial-nie), a kwiaty tworzą się na końcach odgałęzień bocznych w takiej kolejności, że najstarsze znajdują się w części podstawowej osi głównej, a im są młodsze, tym bliżej są części szczytowej (rys. 5.50 A-K).

Istnieje kilka rodzajów kwiatostanów graniastych: grono — kwiaty na szypułkach jednakowej długości, stanowiących osie boczne I rzędu, osadzone są na wydłużonej, pojedynczej osi głównej (konwalia);

hfllrlarhntfrnnn kwinty im szymiłk ach nigiednnknwgi dtnimógi uktn/lała H

lj