10 9

mi

z połączeniami korowo-korowymi. Szczególnie interesujący dla anatomii ję^ pęczek podłużny górny łączący tylne obszary kojarzeniowe z ruchowymi ob; kojarzeniowymi płatów czołowych oraz pęczek łukowaty, który przechodzi od wego obszaru kojarzeniowego (okolicy Wemickego) łącząc się z pęczkiem pod górnym do ruchowej kory asocjacyjnej okolicy czołowej (okolicy Broca). Usz pęczka łukowatego prowadzą często do zaburzeń w powtarzaniu wypowiedzi s Nowe techniki badania mózgu (PET-scari) wykazały szczególne znaczenie podkorowych dla mowy. Wydaje się, że połączenia korowo-podkorowe istotne, tworzą one bowiem sieci neuronalne wraz z odpowiednimi ośrodkami podkorowymi, ich uszkodzenia mogą więc powodować afazję.

I. Kora mózgowa

Kora mózgowa stanowi warstwę zewnętrzną półkul mózgowych. Jest 01 dowana, tworzy zawoje i bruzdy (ryc. 4.4). Pofałdowanie to wielokrotnie zwij obszar. Dwie duże bruzdy, bruzda boczna (Sylwiusza) oraz bruzda centralna (R dzielą mózg na cztery płaty: czołowy, ciemieniowy, potyliczny i skroniowy (pi 4.5). Każdy z tych piatów odpowiedzialny jest za innego typu funkcję, liczne pd zaś między nimi umożliwiają całościowe działanie mózgu. Kora mózgowa i bowiem analizę, syntezę oraz integrację docierających do niej bodźców. Na^ 4.4. 4.5, 4.6, 4.7, 4.8 ukazano schematycznie najważniejsze struktury móz|

ZAKRĘT ZAŚRODH

ZAKRĘ NADBRZ1

POLE

BROCA

SZCZELINA

SYLWIUSZA

BRUZDA

ROLANDA

ZAKRĘT

PRZEDŚRODKOWY

Ryc. 4.4. Lewa półkula mózgu (zakręty i bruzdy). Żródto: N. Hclm-Estabrooks, M. L. Atj*y of Aphasia Therapy, za zgodą Pro-F.d, Austin

^POLE ^ WERNICKEGC