114(1)

114

konstrukcję tych pogrubień oraz wartości stref zasilania i stref końcowych dla odlewów w kształcie poziomych belek, płyt, pierścieni, tarcz itp., w funkcji modułu M tych części.

6.3.3.3. Ukształtowanie stref zasilania

1. Przy odlewaniu wysokich, pionowych płyt lub belek (także zwiniętych, np. w postaci pionowego pierścienia, kołnierza), okazuje się, że powstaje w nich rzadzizna osiowa, mimo że nad elementem takim jest umieszczony nadlew o odpowiednio dobranej wielkości. Aby jej uniknąć, należy - począwszy od pewnej wysokości - pogrubić płytę lub belkę. Wartość tego pogrubienia przedstawia dla płyt wykres na rys. 17. W przypadku belek o bokach a,b wielkości odczytane z tego wykresu mnoży się przez współczynnik zależny od stosunku a/b. Dla stosunku zawartego w granicach 0,25 Ą 1 współczynnik zmienia się od 1 do 2.

•    Pogrubienie w mm na 1 cm

bieżący wymiaru pionowego płyty

Rys. 17. Wymagane zgrubienia płyt odlewanych pionoy); g - grubość wyjściowa

2. Węzły cieplne, ponad którymi znajdują się cieńsze przekroje odlewu, tzn. o mniejszym module, można zasilić albo nadlewami bocznymi, albo też przekrój taki odpowiednio pogrubić i nad nim umieścić skuteczniejszy nadlew otwarty.

Podobnie kilka węzłów cieplnych, odizolowanych pomiędzy sobą ściankami cieńszymi, można zasilić łącznie, jednym nadlewem, pod warunkiem odpowiedniego pogrubienia tychże ścianek.

Rys. IB. Kreślenie profilu zasilacza metodą kół wpisanych; K - krawędź formy

A-A

Nadlew

Rys. 19. Schemat węzła o zredukowanym za pomocą ochładzalnika module , zasilanego za pośrednictwem cienkich ścian przyległych, zaopatrzonych w przylewy