115

118    Podstawy elektrokardiografii

3. Jaki kształt ma niedokrwienny załamek T?

a) Najczęściej jest symetryczny, ma ostry szczyt i szeroką podstawę.

V4

b) Można go kojarzyć ze skrzydłami ptaka w locie („skrzydła mewy”).

c) Może być ujemny tylko w końcowej fazie, to znaczy może mieć polaryzację ±, czyli początek nad linią, a koniec pod linią izoelektryczną.

4.    Jak głęboka musi być składowa ujemna, aby załamek T wskazywał na niedokrwienie, zwłóknienie lub incydent naczyniowo-mózgowy?

Musi mieć co najmniej 5 mm.

5.    Jak jest skierowany wektor załamka T w stosunku do miejsca pełnościenncj martwicy?

Wektor T jest odwrócony od obszaru zawału pełnościennego.

Uwaga: Na kształt załamka T składają się siły repołaryzacji mięśnia zdrowego i objętego zawałem. Wektor T jest więc wypadkowym produktem wektora prawidłowego i wektora skierowanego przeciwnie do strefy martwicy. Nie należy zatem oczekiwać, że wektor załamka T będzie zwrócony dokładnie w stronę przeciwną do zawału.

6.    Jakie najwcześniejsze przesłanki świadczą o tym, że wysoki dodatni załamek T w odprowadzeniach przedsercowych jest następstwem patologicznego wektora, pochodzącego ze strefy zawału tylnego?

Załamek T w odprowadzeniu VI może przewyższyć załamek T w V6. Chociaż taki obraz może również wystąpić u nielicznych osób zdrowych, o jego patologicznym charakterze może świadczyć:

a)    Tu-Tv₆ = 5 mm;

b)    mała amplituda załamków T w odprowadzeniach kończynowych (wektor niedokrwiennego załamka T „ucieka” z płaszczyzny czołowej);

c)    ujemny załamek T w odprowadzeniu aVL.