118 4

3. KOTŁY PAROWE

za pomocą pomp obiegowych, które pracują w całym zakresie wydajności kotła, ora; wodooddzielacz. Zatem idea układu jest podobna jak w kotle walczakowym s wspomaganą cyrkulacją, przy czym inny jest wzajemny układ pompy zasilające i pompy obiegowej (porównaj rys. 3.33b z rys. 3.33f). Dzięki temu gęstość strumienia masy wo,„ są duże, zatem komora paleniskowa może pracować z duż\~ obciążeniem cieplnym. Stopień suchości mieszaniny parowo-wodnej na wylocie I z rur parownika x = 0,6 —0,9 (krotność cyrkulacji 1,7 — 1,1), więc objętość | wodooddzielacza jest zdecydowanie mniejsza od objętości walczaka.

Rys. 3.38. Schemat obiegu wody i pary w kotle bezwalczakowym z wymuszonym obiegiem w parownik.

1 - podgrzewacz wody; 2 - ekrany parownika;

3,4 - przegrzewacz pary; 5 - wodooddzielacz; 6 - pomr-wody zasilającej; 7 - pompa obiegowa; 8 - mieszalnik;

F_g, F_w - siły działające na cząstki popiołu (patrz p. 3.133

Kocioł z wymuszonym obiegiem w parowniku ma zalety kotła walczakowego i kotła przepływowego. Zasadniczą wadą jest istnienie w układ parownika pompy obiegowej (cyrkulacyjnej), która pracuje w bardzo niekorzystny; warunkach - zespół pomp oraz napędzające je silniki elektryczne są całkowicie zalane wodą kotłową. Kocioł ten może być budowany o sylwetce dwuciągowej or jednociągowej (rys. 3.38). Sylwetkę jednociągową zastosowano w kotłach BB-1 5 i BP-1150¹’ o wydajności 320 kg/s (1150 t/h) w Elektrowni Bełchatów (rys. 3.-' i w Elektrowni Opole dla bloku 360 MW. Kotły te powinny się nazywać „ko bezwalczakowe z dodatkowym obiegiem w parowniku”, jednak biorąc pod uwag tradycje firmy kotłowej (Sulzer), która ten typ kotła opracowała, kotły te nazywa ■ tradycyjnie kotłami przepływowymi z dodatkowym obiegiem w parowniku.

¹¹ Patrz również p. 18.2.1 i p. 18.2.3, gdzie pokazano kotły BB-1345 i BB-2400.

118