137 2

SUSZENIE SUROWCÓW ZIELARSKICH

ZASADY SUSZENIA

Suszarnictwo zielarskie jest osobną gałęzią umiejętności praktycznych z zakresu produkcji zielarskiej. Procesy suszenia roślinnych surowców leczniczych mogą przebiegać tylko w wąskich granicach temperatur stosunkowo niskich i przy zachowaniu różnych specjalnych warunków. Z tych powodów produkcja dobrego suszu zielarskiego jest procesem technologicznym trudnym i odmiennym od każdej innej specjalności suszar-niczej w zakresie rolniczym lub spożywczym.

Ostateczna wartość surowców zielarskich zależy ściśle i bezpośrednio od sposobu ich suszenia. Technologia więc suszenia jest z natury rzeczy najważniejszym zagadnieniem produkcji surowca dla lecznictwa, przetwórstwa, przemysłu i handlu. Suszenie roślin leczniczych jest czynnością wymagającą od wykonawców dużej umiejętności oraz pełnej świadomości celów i przyczyn, dla których suszenie ma być przeprowadzane ściśle w ten a nie inny sposób. Nakłada też na producentów-plantatorów i zbieraczy wielką odpowiedzialność moralną.

W Polsce przedwojennej suszarnictwo zielarskie rozporządzało tylko znikomą ilością nowoczesnych urządzeń zmechanizowanych, które pozostawały przeważnie w rękach kapitalistów. Eksploatacja zasobów zielarskich naturalnych i drobne plantacje roślin zielarskich u małorolnych chłopów ograniczały się z konieczności do użytkowania prymitywnych suszarń powietrznych. Po roku 1945, w związku z wielkim rozwojem produkcji zielarskiej, kładzie się szczególny nacisk na prawidłowość suszenia roślinnych surowców leczniczych, a sieć odpowiednich urządzeń suszarni-czych została rozbudowana wielokrotnie w stosunku do stanu sprzed roku 1939.

Wiedza współczesna z zakresu technologii i techniki suszenia surowców zielarskich jest wynikiem bardzo długich, niezliczonych i żmudnych badań naukowych. Opiera się na bogatym, wielowiekowym doświadczeniu, niemniej dzisiejszy stan rozwoju i nowoczesna technika suszarnictwa datują się od stosunkowo niedawnych odkryć w dziedzinie stosowania pary wodnej i energii elektrycznej.