141 3

3.16. TENDENCJE W TECHNICE KOTŁOWEJ. ZAGADNIENIA WYBRANE

^a)

^c)

cj= ssi

Strefa dopalania X > 1

Powietrze

dopalające

OFA

Strefa

redukcji

X<1

Powietrze dopalające OFA' Paliwo dodatkowe

Rys. 3.53. Schematy układów ze stopniowaniem: a) powietrza wzdłuż komory paleniskowej; b) powietrza w przekroju poprzecznym komory paleniskowej; c) paliwa i powietrza

Omówione dwie podstawowe pierwotne metody zmniejszania emisji NO_, mogą być realizowane w różny sposób - w tzw. układzie rozproszonym, gdy w komorze paleniskowej oddzielnie są zabudowane palniki pyłowe i dysze powietrza t rys. 3.53), bądź w układzie z rozdziałem powietrza i paliwa realizowanym w samych palnikach, tzw. palnikach niskoemisyjnych. Na rysunku 3.54 pokazano zasadę działania palników niskoemisyjnych. W przypadku palnika niskoemisyjnego jako urządzenia o zwartej budowie trudno jest zapewnić dostatecznie długi czas przebywania paliwa w strefie bogatego płomienia w pobliżu wylotu palnika, czyli odpowiednie opóźnienie mieszania się powietrza trzeciego z płomieniem. W przypadku układu rozproszonego, np. z dyszami OFA (rys. 3.53a), nie sprawia to większych trudności, jeżeli komora paleniskowa jest odpowiednio wysoka. Palnik niskoemisyjny powinien zapewniać odgazowanie, zapłon mieszanki pyłowo-po-wietrznej, spalanie i wytworzenie składników redukcyjnych tlenków NO_x w bliskiej odległości od jego gardzieli wylotowej, a następnie dopalanie pozostałości paliwa w powietrzu dopalającym, zgodnie z rysunkiem 3.52. W klasycznym palniku spalanie części lotnych odbywa się daleko od wylotu palnika (patrz rys. 3.13).

141