149 5

Proftra^w pubUcystyczny w praktycy

_orVc'/.ny programu wynika bezpośtedi&o z jego formuły. " _av.^^{er r}° _r-_AkterVStykę retoryczną Tomasza Usa zaproponowano ° ^V'\\va tu jedynie zaznaczyć, że posługiwanie się oftqa\ną, \c\e ^{11; tt7}'^C,vną to }edtia ze stałych cech retorycznych tego dzien-^V. (0^* »» po\^^c7j\ ' _operu\e podobnym językiem za każdym razem, gdy V*°    .. \ niezależnie od tego, czy prowadzi swój program,

>***• - W    ' • ,_m dziennikarzom, czy wypowiada sta- » -

rsni iB

o*

^S1£ W roz-

Skoro program proponuje poważni prawach, to język jej wyrażania również ^-1°

Z _Po sposobie inicjowania dyskusji. Zdani*?’ ,^byC gŁ ale widać skłonny do unikanie jakichkolwiek akcentów hunrorvstvczny hlv ^{,ęZyka 1 sta}«™e

konstrukcyjnym tych Wypowiedzi s_ą pytani reŁ^⁰¹ kentem

Inne wypowiedz, pokazują jednak, że dzienn i u-ia również pytania konkretne i egzekwuje odnow??* ,^Skutecznie sta-,v rozdziale II). Niekiedy autor pozwalał sobie na ir ^ •^P°^r' ^prz>'^ktadv tylko wtedy, gdy jego rozmówca był napastliwy ^K '^zfosliwość' ale

Wszystkie wydania programu pokazują, że Lis iemLc, ,

_Zwykie sprawnym pod względem retorycznym i erystycl^SS to w znacznym stopniu na wysoką jakość tworzonego przez nieeoS kazu dziennikarskiego. Nadto autor potrafił skorelować stvl wypo wie£ i sposób prezentacji tematu z poważną, dostojną nieledwie formułą programu - i czynił to niezwykłe konsekwentnie.    ^K

Program Co Z tą Polską? stanowił jedną z najlepszych propozycji wśród talk-show politycznych w latach 2005-2007. Wszakże była to propozycja skierowana do odbiorców zainteresowanych polityką, którym zależało na poważnej i merytorycznej debacie w polskim życiu publicznym. To prawda, że jakość programu zawsze zależy od występujących w nim gości i rzeczy wiście zdarzały się czasem kłótnie, a nawet wymiana obelg. Niemal zawsze jednak dziennikarz był w stanie opanować emocje, uporządkować sytuację, skierować rozmowę na właściwy tor. Wysoka kultura języka i retoryczna staranność bez zbędnych żartów świadczyła o szacunku

do telewidza, którego Lis traktował poważnie.

Bez wahania można powiedzieć, że najwięcej zyskiwał odbiorca przed

telewizorem, najmniej - politycy; ich rola sprowadzała się doprze■ wania, wyjaśniania i odpowiadania na me^godn^P)^'^ miast możliwości lansowania się. Od sameg ¹,._kl nikogo nie obchodzi.

tym programie wizerunek określonego po ,