155 2

Wiązanki okolicznościowe

z zielenią dekoracyjną), a dopiero na końcu mocno go związuje. Do wiązanek luźnych zalicza się klasyczne bukiety francuskie, angielskie i wiedeńskie.

•    Wiązanka francuska - to lekki, luźno, spiralnie ułożony bukiet, z uformowaną kopułą, z dołączoną z boku, zwisającą girlandą z delikatnych kwiatów.

•    Wiązanka angielska - przyjmuje kształt trójkąta równoramiennego utworzonego z kwiatów

0    mocnych łodygach, które stanowią szkielet wiązanki i do którego dokłada się kolejne kwiaty. Powstają w ten sposób trzy bukiety w jednym (każdy wokół „swojego” boku trójkąta). Najcięższe, największe kwiaty umieszczone są blisko miejsca związania. Wiązanki angielskie często wykonuje się z róż.

•    Wiązanka wiedeńska - w odróżnieniu od angielskiej ma tylko dwa pędy stanowiące szkielet, które związane są pod kątem prostym. Na liniach tych rozbudowuje się wiązankę, uzupełniając ją krótszymi kwiatami i zielenią dekoracyjną.

Wiązanki ciężkie (zwarte)

Wiązanki ciężkie charakteryzują się dużym ciężarem (dosłownie!) oraz zwartą, zabudowaną formą. Wyróżnia się tu wiązanki pogrzebowe (omówione w rozdziale o wyrobach pogrzebowych), wiązanki biedermeierowskie (głównie ślubne) oraz duże i ciężkie bukiety okolicznościowe: spiralne lub paralel. Na szczególną uwagę w tej grupie bukietów zasługuje wiązanka biedermeierowska, która w niezmienionej lub nieco zmodyfikowanej postaci przetrwała do dziś jako bukiet ślubny.

•    Wiązanka biedermeierowska (klasyczna) - jest bukietem okrągłym, zwartym i dość ciężkim, wzorowanym na kwiecie róży, w którym poszczególne kwiaty ułożone są w regularne okółki (tak jak płatki róży). Geometryczny środek wiązanki, tworzący kopułę, wyznacza centralnie położony duży, rozwinięty kwiat, np. goździk, wokół którego rozmieszczone są (w okółkach) drobniejsze, okrągłe rośliny, takie jak róże, stokrotki, małe chryzantemy. W klasycznym biedermeierze kwiaty ściśle przylegają do siebie, dlatego zieleń (jeśli w ogóle jest użyta) umieszczona jest na obrzeżu, na zewnątrz ostatniego największego okółka kwiatów. Niezbędnym wykończeniem wiązanki jest kryza z tkaniny (koronki, haftu angielskiego, tiulu). Bukiet tego typu może składać się z kwiatów na własnych łodygach nawiniętych na druty, umożliwiające wyginanie pędów do pożądanej pozycji. Ostatni okółek kwiatów i ewentualnie zieleni uzupełniającej odchylony jest o 90° w stosunku do pionu i praktycznie pokrywa się z płaszczyzną kryzy. Klasyczny bukiet biedermeierowski bywał formowany także w wersji stożkowej (zaokrąglony stożek w miejsce kopuły) lub spłaszczonej - jak talerz.

Wiązanka biedermeierowska zmodyfikowana charakteryzuje się luźniejszym układem roślin, często bez okółków, swobodniejszym doborem materiału (niekiedy bardzo zróżnicowanego) i kryzą wykonaną z materiału roślinnego zamiast z tkaniny. Wiązankę taką można wykonać również na konstrukcji, np. wianku z mulenbekii, gipsówki lub bezlistnych pędów wierzby mandżurskiej, derenia. „Biedermeier” może być wykonany z samych główek kwiatów umieszczonych na drutach, owiniętych taśmą florystycz-ną. Rączka takiej wiązanki jest bardzo cienka i dlatego należy ją pogrubić przez obłożenie watą

1    owinięcie zieloną taśmą. Jedną z wersji bukietu tego typu jest wiązanka strukturalna, w której oprócz kwiatów używane są inne elementy, tworzące specyficzną strukturę powierzchni bukietu. Mogą to być różnego rodzaju plecionki, kawałeczki pociętych pędów, grupy drobnych owoców i traw czy kępki mchu na drucikach. Do wykonania tego typu bukietu w wersji ślubnej coraz częściej stosuje się tzw. mikrofony (plastikowe uchwyty z zamontowanym kawałkiem gąbki florystycznej). Wiązanka okrągła, wzorowana na biedermeierowskiej, a wykonywana obecnie jako tzw. okolicznościowa, jest najczęściej wielostronną, bogatą, wypełnioną kompozycją, złożoną z różnorodnych kwiatów ułożonych spiralnie i wykończoną kryzą z celofanu lub kolorowego papieru. Może też być bukietem o spłaszczonej powierzchni utworzonej przez kwiaty, z której „wyrasta” np. pojedynczy kwiatostan (słonecznik, storczyk, lilia) lub grupa kwiatów (róże czy cantedeskie). Do różnego rodzaju bukietów z tej grupy zaleca się

159

ABC Florystyki