1. Różnice między mowa a pismem (wybrane zagadnienia)
Na kształtowanie się pisowni mogą rozstrzygająco wpływać dwie główne zasady: fonetyczna i etymologiczno-morfologiczna. W pisowni polskiej przewagę stanowczo zdobyła zasada druga. Dzięki niej utrzymuje się w piśmie jedność szeregu fleksyjnego i szeregu etymologicznego chociaż w mowie składniki te różnią się ruk. rogu, ława, łafka. A różnice te są wynikiem różnych wymian jakim ta sama głoska w ciągu wieków' ulegała. Pisownia jest zachowawcza, nie nadąża z różnych powodów za rozwojem języka mówionego i pnzechownje nieraz w szczegółach stan rzeczy w wymowie już zanikający.
I. Ubezdźwięcznicnic wygłosu absolutnego:
W wygłosie absolutnym (przed pauzą) nie wymawia się spółgłosek właściwych dźwięcznych, np. ogród [ogrut); grad - (grat); jeż - (ieś ]; bez - [bes]
II. Upodobnienia fonetyczne - wewnątrzwyrazowc (postępowe, wsteczne):
a. ) pod względem miękkości (ułożenia masy języka), np. lina - [Tina] (1:1')
fv:f]
b. ) Pod względem dźwięczności, np. prośba - (proźba) (ś: ź), ławka - (uafka)
c. ) Pod względem miejsca artykulacji, np.
Ctf .-3] ,
*K
d. ) Pod względem stopnia zbliżenia narządów mowy, np. odcedzić - [otccjić]
a. (occeyić) a. (o-ce^ić) Uł-tJ
III. Wymowa grup spółgłoskowych typu |dż, tć, ts) - spółgłoska poprzedzająca głoski szumiące zostaje udziąsłowiona, np. trzeba - ftśeba). drzewo - ul** voj ; trzy -
IV. Wymowa spółgłosek twardych przed samogłoską ( i | - ulegają one zmiękczeniu (UWAGA przy zapisie fonetycznym należy pamiętać, czy samogłoska (i) pełni rolę również zgłoskotwórczą czy też nie), np. tik - (t’ik), siano - ( śano), pikuś - (p’ikuś). ciocia - [ćoćaj
V. Palatalność asynchroniczna - polega na pewnym przedłużeniu pałatalizującego języka i
stosunkowo wolnym przekształceniu się układu języka w taki, który jest właściwy następnej
głosce. Jeżeli głoski dwuwargowe i wargowo-zębowe są przed samogłoskami (innymi niż (i)),
to wymawiane są z dodatkową fi], np. miasto - (m’iasto]. bierze - (b’ieże); piasek - (p’iasek) A Ą A ą