18 TLEN 1

12

Pięć faktów dotyczących hipoksemii pooperacyjnej

Poniższe podsumowanie właściwości produktu zostało zatwierdzone przez Sweedish Medical Product Agency dla Medicinal Oxigen, AGA w Szwecji. Zawartość tego dokumentu dla tlenu medycznego może różnić się w innych krajach, dlatego zwracamy się z uprzejmą prośbą o zapoznanie się z lokalną wersją, która jest dostępna w regionalnym biurze Linde Gas Therapeutic.

1.Nazwa produktu leczniczego

Tlen medyczny

2.Skład jakościowy i ilościowy

Tlen medyczny 99.5%

3.    Postać farmaceutyczna

Gaz medyczny

4. Dane kliniczne

4.1.    Wskazania lecznicze

Tlenolerapio

•    w leczeniu i zapobieganiu ostrej i przewlekłej hipoksji niezależnie od przyczyny

•    jako składowa przepływu świeżego gazu w znieczuleniu i intensywnej terapii

•    jako napęd w leczeniu nebulizacją

•    jako leczenie napadów bólów głowy

Hyperboryczno terapia tlenowa

W leczeniu choroby dekompresyjnej, zatorów powietrznych/gazowych z innych przyczyn oraz w zatruciu tlenkiem węgla. Leczenie pacjentów, którzy byli narażeni na tlenek węgla, jest szczególnie wskazane u ciężarnych lub pacjentów, którzy stracili przytomność lub mają objawy neurologiczne i/lub powikłania kardiologiczne lub ciężką kwasicę niezależnie od zmierzonego stężenia COHb.

Jako leczenie wspomagające w: ostrej martwicy popromiennej kości, martwicy mięśni, w przebiegu zgorzeli gazowej.

4.2.    Dawkowanie i sposób podawania

Tlenoterapia

Tlen jest podawany przez wdychane powietrze.

Tlen można podawać również przez tak zwany „oksygenator" bezpośrednio do krwi w przypadkach między innymi zabiegów kardiochirurgicznych, w których wykorzystuje się sztuczne płuco-serce lub innych warunkach wymagających krążenia pozaustrojowego.

Tlen jest podawany za pomocą urządzeń przeznaczonych do tego celu. Urządzenia te dostarczają tlen do wdychanego powietrza, a przy wydechu wydalany gaz z każdym nadmiarem tlenu opuszcza organizm pacjenta i miesza się z otaczającym powietrzem (system bez ponownego wdychania).

W leczeniu klasterowych bólów głowy tlen powinien być podawany przez maskę twarzową w systemie bez ponownego wdychania.

W znieczuleniu używa się często aparatury, w której wydychany gaz jest poddawany recyrkulacji i w części może być ponownie wdychany (systemy zamknięte z ponownym wdychaniem).

Istnieje wiele urządzeń przeznaczonych do podawania tlenu.

System niskoprzepfywowy

Najprostszy system, który miesza tlen z wdychanym powietrzem np. system, w którym tlen jest dozowany przez prosty rotametr i cewnik nosowy lub maskę tlenową.

System wysokoprzeplywowy

System jest przeznaczony do podawania mieszaniny gazów w zależności od oddechu pacjenta. System jest zaplanowany w taki sposób, aby wytwarzać stałe stężenie tlenu, które nie zmienia się i nie jest rozcieńczane przez otaczające powietrze, np. maska Venturiego ze stałym przepływem tlenu w celu podawania we wdychanym powietrzu tlenu o niezmiennym stężeniu.

Hiperbaryczna terapia tlenowa

Hiperbaryczna terapia tlenowa (HBO) jest wykonywana za pomocą specjalnie do tego celu skonstruowanych kabin ciśnieniowych, w których można utrzymywać ciśnienie odpowiadające 3 atmosferom (atm). HBO może być również wykonywana za pomocą bardzo ściśle dopasowanej maski twarzowej, komory zakładanej na głowę lub przez rurkę dotchawiczą.

Dawkowanie

Tlenoterapia

Celem leczenia jest, poprzez dostosowanie zawartości tlenu we wdychanym powietrzu (Fi0₂), zapewnienie, że ciśnienie parcjalne tlenu we krwi tętniczej nie zmniejszy się poniżej 8,0 kPa (60 mmHg) lub, że saturacja hemoglobiny tlenem we krwi tętniczej nie zmniejszy się poniżej 90%.

Dawka (Fi0₂) musi być dostosowana do indywidualnych potrzeb pacjenta, biorąc pod uwagę ryzyko toksyczności tlenu. Ogólnie zaleca się stosowanie najmniejszych dawek (Fi0₂) koniecznych do osiągnięcia pożądanych wyników leczenia. W przypadkach znacznej hipoksji może być wskazane stosowanie tlenu w stężeniu obarczonym ryzykiem wystąpienia działań toksycznych.

(Patrz rozdział 4.9.).

Leczenie musi być monitorowane w sposób ciągły, a jego skuteczność mierzona za pomocą Pa0₂ lub saturacji tlenem krwi tętniczej (Sp0₂).

W krótkotrwałym leczeniu tlenem jego stężenie - zawartość w mieszaninie wdychanych gazów (Fi0₂) (należy unikać wartości >0,6 = 60% 0₂ we wdychanej mieszaninie) - musi być utrzymywana tak, aby z zastosowaniem lub bez dodatniego ciśnienia końcowo-wydechowego (PEEP) lub ciągłego dodatniego ciśnienia w drogach oddechowych (CPAP), osiągnąć ciśnienie parcjalne tlenu we krwi tętniczej (Pa0₂) > 8 kPa.

Krótkoterminowe leczenie tlenem musi być monitorowane przy pomocy powtarzanych pomiarów ciśnienia tlenu we krwi tętniczej (Pa0₂) lub pulsok-symetrii, która podaje liczbową wartość saturacji hemoglobiny tlenem (Sp0₂). Są to jednak jedynie pośrednie pomiary saturacji tkanek tlenem. Skuteczność leczenia należy oceniać także klinicznie.

W leczeniu długoterminowym potrzeba dodatkowej podaży tlenu jest oceniana na podstawie wyniku gazometrii krwi tętniczej. W celu dostosowania tlenoterapii u pacjentów z hiperkapnią, konieczne jest monitorowanie stężenia gazów we krwi w celu uniknięcia znacznego wzrostu stężenia dwutlenku węgla we krwi.

Jeśli tlen jest mieszany z innymi gazami, jego stężenie we wdychanej mieszaninie gazów (Fi0₂) nie może być niższe niż 21 % i może osiągać wartości bliskie 100%. Noworodkom, jeśli to konieczne, można podawać tlen nawet w stężeniu bliskim 100%. Leczenie musi jednak być ściśle monitorowane, tak aby szybko zmniejszyć stężenie, jeśli stan pacjenta na to pozwala. Ogólnie zaleca się unikać stężeń tlenu przekraczających 40% w celu zmniejszenia ryzyka uszkodzenia pozasoczewkowego gałek ocznych i powstania niedodmy.

W leczeniu klasterowych bólów głowy tlen należy podawać przez maskę w systemie otwartym. Tlenoterapię powinno się rozpoczynać szybko po wystąpieniu napadu i powinna ona trwać przez około 15 minut lub do momentu, kiedy ból zniknie. Zazwyczaj wystarczający jest przepływ od 7 do 10 l/min, jednak u niektórych pacjentów do osiągnięcia efektu może być potrzebne do 15 l/min. Podawanie tlenu należy przerwać, jeśli po 15 do 20 minutach nie osiąga się żadnego efektu.