Kołysanie — oscylacyjne, obrotowe ruchy statku wokół jego osi wzdłużnej.
Kiwanie — oscylacyjne, obrotowe ruchy statku wokół jego osi poprzecznej.
Myszkowanie — oscylacyjne, obrotowe ruchy statku wokół jego osi pionowej.
Nurzanie — oscylacyjne, postępowe ruchy statku wzdłuż jego osi pionowej.
Kołysanie postępowe — oscylacyjne, postępowe ruchy statku w płaszczyźnie poziomej wzdłuż jego osi wzdłużnej.
Kołysanie burtowe — oscylacyjne, postępowe ruchy statku w płaszczyźnie poziomej wzdłuż jego osi poprzecznej.
Nie wszystkie ruchy są równie intensywne i istotne dla bezpieczeństwa statku i dlatego szerzej omówione zostanie jedynie nurzanie, kołysanie i kiwanie. Dla uproszczenia zagadnienia te ruchy będą rozpatrywane oddzielnie. W rzeczywistości wszystkie ruchy statku występują w sprzężeniu.
W trakcie badań ustalono, że wrażliwość statku na kołysanie nie jest jednakowa i zależy głównie od elementów kołysania statku na wodzie spokojnej [4]. W związku z tym rozpatruje się oddzielnie kołysanie statku na wodzie spokojnej i kołysanie statku na fali.
Nurzanie, kołysanie i kiwanie statku może być obserwowane również na wodzie spokojnej. Do zapoczątkowania tych ruchów potrzebna jest zewnętrzna siła wymuszająca, po której ustąpieniu statek kołysze się swobodnie i izo-chronicznic.
Kołysania swobodne są to okresowe ruchy niewymuszone, gdy siła wychylająca przestanie działać i statek kołysze się izochronicznic.
Przy analizowaniu ruchów statku zakłada się, że ich amplitudy są małe, że burty w obrębie dodatkowego zanurzenia są prostopadłe do powierzchni wody i że do opisu kołysania i kiwania mają zastosowanie wzory mctacentrycznc.
Nurzanie statku może zostać wywołane przez siłę zewnętrzną działającą pionowo zgodnie z kierunkiem działania siły ciężkości. Jeżeli punkt przyłożenia tej siły będzie zgodny z odciętą środka wodnicy, to statek zanurzy się równolegle do pierwotnej wodnicy bez przechyłu i przegłębienia. Równanie ruchu środka masy przy nurzaniu ma postać [24]:
190