1
5 2

przemiany duchowe: „Nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już nie-wolnika ani człowieka wolnego” (Ga 3,28). Obowiązek pracy silnie akcentuje św. Paweł: „Kto nie chce pracować, niech też i nie je” (2 Tes 3,10). Św. Paweł również szerzej rozwija zagadnienie słusznej płacy (1 Kor 3,8 i 14; 2 Tm 2,6).

2.2.3.    Własność. Chrystus głosi ubóstwo, przestrzega przed przywią-zaniem do bogactw tego świata: „Błogosławieni ubodzy w duchu” (Mt 5,3); „Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi” (Mt 6,19). Nie potępia jednak bogactwa jako takiego. Wyrzeczenie się bogactw proponuje tyb ko wybranym: „Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim” (Mt 19,21). Wszystkim zaś nakazuje świadczyć miło-sierdzie, dawać jałmużnę (Mt 25,31-46). Podobnie uczą apostołowie (por. 2 Kor 8,14; Tm 6,17; Jk 1,27).

2.2.4.    Władza polityczna. Sam Jezus o władzy politycznej niewiele mówił:

-    rozróżnił porządek doczesny, polityczny od religijnego: „Oddajcie więc cezarowi to, co należy do cezara, a Bogu to, co należy do Boga” (Mt 22,21);

-    przypomniał prawdę o pochodzeniu władzy od Boga: „Nie miałbyś żadnej władzy nade Mną, gdyby ci jej nie dano z góry” (J 19,11). Naukę tę dalej rozwija św. Paweł (Rz 13,1-7).

Apostołowie w swoim nauczaniu zalecają szacunek i posłuszeństwo dla władzy cywilnej. Równocześnie wyraźnie zakreślają granice tego posłuszeństwa (Dz 4,19). Władza cywilna jest niekompetentna w sprawach sumienia. Mamy tu więc zarys koncepcji dwóch władz: duchownej (w sprawach sumienia) i świeckiej.

2.2.5.    Organiczna koncepcja Kościoła. Rozwija ją najszerzej św. Paweł (1 Kor 12,12-21 i 25-26). Elementy tej koncepcji są następujące: a) jedność organizmu - jego ścisły związek z głową; b) wielość członków i ich różnorodność. Każdy z nich jest niezbędny dla funkcjonowania organizmu; c) podział funkcji. Każdy z członków spełnia swoje zadania. Ich celem jest realizacja dobra wspólnego; d) wzajemna troska, współodczuwanie. „Gdy cierpi jeden członek, współcierpią wszystkie inne członki” (1 Kor 12,26); e) rozdział darów i charyzmatów. Ich wielość i różnorodność służy jedności organizmu.

Powyższa koncepcja Kościoła stanowi model społeczności dobrze skoordynowanej. Toteż później wielokrotnie posługiwano się nią

24