1
5

Jak zatem widać, zaletą metody Rittera jest możliwość wyznaczenia sił w prętach z równań o jednej niewiadomej oraz możliwość bezpośredniego wyznaczania sił w prętach w dowolnej kolejności, co ma szczególne znaczenie w przypadku, kiedy potrzebna jest znajomość wartości sił w części prętów kratownicy.

Reasumując, można stwierdzić, że metoda Rittera pozwala na określenie osiowych sił w prętach kratownicowych dla przypadków, gdy przekrój myślowy można wykonać przez trzy pręty lub większą ich liczbę, gdy kierunki wszystkich prętów z wyjątkiem jednego mają wspólny punkt przecięcia oraz gdy tylko w trzech spośród przeciętych myślowym przekrojem prętów występują niewiadome siły wewnętrzne.

Odpowiednikiem graficznym analitycznej metody Rittera jest wykreślna metoda Culmanna. Znajduje zastosowanie w przypadkach, gdy warunki zadania ograniczają się do wyznaczenia sił w prętach jednego przedziału kratownicy. Zainteresowanego tym zagadnieniem czytelnika można odesłać do odpowiedniej literatury, np. [2].

Poniżej przedstawiono rozwiązanie kratownicy płaskiej (rys. 2.16) metodą zrównoważenia węzłów i załączono sprawdzenie poprawności wykonanych obliczeń metodą Rittera.

1m_a= o,

5 -3-R_f -8 + 2 -3 + 20-2 = 0, R_f = 7,63kN,

R_Ax = 5,0 kN,

E^=o.

-2-20 + R_F+R_Ay =0,

R_Ay = 14,38 kN.

Węzeł A (rys. 2.16a):

X^=°>

S_Ab sin a + R_Ay = O,

VTÓ

Sab = — 14,38

S_AB —-15,15 kN, ściskanie

S^=o,

Sao ~ ^rax + S_AB cos a = 0, S_A0 -5-15,15—= 0,

VIÓ

Sąq — 9_;8 kN.

rozciąganie

Węzeł B (rys. 2.16b):

IA=o.

-S_AB sin a - S_B0 sin a = 0,

Sbo ⁼ ~S_ab,

S_B0 = 15,15 kN, rozciąganie

2^=o.

— S _AB cos cc + S_Bq cos ct + S_B£ = 0,

io^15,15 Tio

S,,_r =-9,58kN. ściskanie