15

4. Instruktaż wstępny

225

(a)    potrzeba zachowania czystości i jej znaczenie (porządek a organizacja bezpiecznej pracy, zapobieganie chorobom);

(b)    ogólne i proste zasady zachowania czystości i porządku w pomieszczeniu pracy (np. rzucanie śmieci do koszy, wycieranie nóg przed wejściem, układanie wszelkich rzeczy na właściwych miejscach, szanowanie zieleni).

(8)    Podstawy higieny osobistej oraz urządzenia socjalne;

(a)    czystość osobista a kultura pracy;

(b)    istniejące w zakładzie urządzenia do mycia i zasady korzystania z nich;

(c)    zasady wydawania mydła i ręczników;

(d)    szatnie — czystość w szafkach;

(e)    wydawanie odzieży roboczej i ochronnej — zasady organizacyjne;

(f)    hotele robotnicze, stołówki, łaźnie — zasady korzystania;

(g)    konieczność opatrunku drobnych nawet skaleczeń — siedziba ambulatorium i punktów opatrunkowych (apteczek).

(9)    Dane ogólne:

(a)    informacje o życiu społecznym zakładu (np. sekcje sportowe, organizacje kulturalne — jak się zapisać, ile wynoszą składki, jakie są imprezy itd.), zachęta do brania w nim udziału;

(b)    informacje o ruchu racjonalizatorstwa i współzawodnictwa, zasady uczestnictwa w tym ruchu oraz otrzymywania nagród względnie premii; zachęta do brania udziału;

(c)    informacje o dalszym przebiegu szkolenia, możliwości dokształcania się, awansu itp.

Jest to tylko ramowy zbiór zagadnień dobranych i usystematyzowanych zgodnie z możliwościami i potrzebami szkolenia. Można z niego korzystać zależnie od potrzeby w większym lub mniejszym stopniu. Są napewno wśród nowoprzyjętych robotników również tacy, którzy znają czasem więcej niż połowę z wymienionych tematów. Wówczas nie ma oczywiście większego sensu uczyć ich wszystkiego. Trzeba tylko przed rozpoczęciem instruktażu sprawdzić stan wiedzy szkolonego.

Jak widać z przedstawionego programu, pracowników nie tylko się uczy, ale także i wychowuje. Jak już nieraz mówiliśmy, zakład pracy nie powinien się uchylać od obo-15 — Kształtowanie warunków pracy