20101022344

Na ogól irttnak uczniowie 34 umtcrnowini i Kimumi, i sposobem prowadzenia zajęć. a niekiedy nawet wdzięczni za nie Oczywiście, każda klasa jest inna i trochę ina* rej reaguje, ale ujawniły się w tych reakcjach prawidłowości związane t wiekiem 1 płcią. Dziewczęta były zwykle bardziej zainteresowane lekcją niż chłopcy. Być może chłopcy pnv|mu|ą pozę «niezainteresowanych 1 cynicznych*, zwłaszcza jeśli wytworzyła się w klasie taka moda. Mozę tez wiązać się to z dużą, w wieku dorastania, różnicą w potnsmie dojrzałości między dziewczętami a chłopcami. Dlatego szczególnie niektóre tematy warto byłoby prowadzić dzieląc klasę na dwie jjednoptciowe] grupy. Można prowadząc zajęcia z jedną grupą, drugą część klasy wysłać do świetlicy, żeby w tym czasie odrabiała lekcje. Ma to ten dodatkowy walor, że w mniejszej grupie łatwiej się pracuje, a bardziej intymne tematy lepiej omawiać w grupie dzieci tej samej płci

Lekcje opracowane zostały zasadniczo dla młodzieży szkól średnich i starszych klas szkół podstawowych, ale niektóre tematy udawały się dobrze także w klasach młodszych [IV i V klasy szkoły podstawowej). Dzieci młodsze ujawniały bardzo duże zainteresowanie, chętnie pytały i wypowiadały się, natomiast metoda pracy w grupach 1 koncentracja jest dla nich trudniejsza. Spotykając się z nimi stałe, można jednak nauczyć ich tych metod W klasach starszych dyskusje udają się lepiej, a młodzież w szkołach średnich ma większą łatwość w nazywaniu uczuć 1 zjawisk.

W szkołach zawodowych młodzież miała trudności 1 dyskutowaniem, natomiast była przyjemnie zaskoczona i tematami. 1 sposobami pracy. Najtrudniej bvło wywołać zainteresowanie [a może ujawnienie zainteresowania?] w liceach ogólnokształcących, gdzie młodzież często nakłada maskę zblazowania 1 obojętności, ale i tam przy cierpliwości można powoli zbudować zaufanie potrzebne do wspólnego działania. 'W ychowawca pracujący z klasą stale ma zadanie o ryle ułatwione, że nu swoich uczniów i oni gp znają.

Wszelkie trudności w prowadzeniu zajęć wychowawczych nie zmniejszają jednak ich sensowności, bo przecież lekcje nie są celem, ale okazją. Są okazją do mówienia o wartościach i do nazywania ich wprost. Są okazją do wspólnego myślenia o ludzkim życiu, które przynosi radości 1 cierpienia, sukcesy 1 niepowodzenia dla dużego i małego, ba różnicy. Sprać się być coraz lepszym człowiekiem - to iść wspólnie w tę samą stronę.

Bibliografia

Ablewicz Krystyna, Sytuacja wychowawcza jako szczególne spotkana dwóch toU-nJot problematyki. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu jagiellońskiego. Prace Pedagogiczne 1988, zeszyt 8, s. 77-86

Babska Zofia, Grace W. Shugar, Idea dwu podmiotowość) intemlmji dorady - tkoocho w pneeste wychowania w pierwszych latach zycta. Lublin 1986 Btaun-Galkowska Mana, Rozmowy o tyciu 1 miłości, Warszawa w8ą Gała Aleksandra. Uwarunkowania wychowawcze dojrzałej momlooón, Wrocław 1991 Gałkowski Stanisław, Celowołi a wychowana [w druku]

Gałkowski Stanisław, Założenia, implikacje i konakwemye antyprdagtgikt [w diuku] Gtzywak-Kaczyóika Maria, Trud rozwoju, Warszawa 1988