Celem ćwiczenia jest poznanie problemów techniczno eksploatacyjnych układów zapłonu i pracy lamp fluorescencyjnych oraz wykazanie wpływu zmian napięcia zasilającego na parametry fotoełektryczne w poszczególnych obwodach stabilizacyjno-zapłonowych.
2.1. Budowa i rodzaje fluorescencyjnych źródeł światła.
Świetlówki należą do kategorii lamp o fluorescencyjnym wytwarzaniu światła. Ze względu na ich konstrukcję dokonano podziału na:
• Świetlówki o gorącej katodzie
- podgrzewanej przy zaświecaniu
- nie podgrzewanej przy zaświecaniu « Świetlówki o zimnej katodzie
Atom rtęci Elektrony Elektroda
Luminofor
Rys. I Budowa i zasada działania świetlówki.
Świetlówka występuje najczęściej w postaci szklanej rury z zatopionymi na obu jej końcach elektrodami Wnętrze rury pokryte luminoforem, składnikiem chemicznym o właściwościach fluorescencyjnych (fosforan wapnia + chlorek wapniowy + fluorek wapniowy ) wypełnione jest parami rtęci o niskim ciśnieniu oraz niewielką ilością ga^n szlachetnego w celu regulacji łuku wyładowania i zapłonu lampy.
Wskutek przepływu prądu pomiędzy elektrodami, argon i rtęć silnie się nagrzewają: rtęć zmienia się w parę i emituje promieniowanie nadfioletowe (UV) o długości 254 nm.
Luminofor przetwarza niewidzialne promieniowanie UV na promieniowanie widzialne. Jest on najbardziej istotnym czynnikiem determinującym charakterystykę emitowanego przez świetlówkę światła. Od składu chemicznego luminoforu zależy temperatura barwowa świetlówki (a tym samym wrażenie postrzeganej barwy światła), wskaźnik oddawania barw (R.) oraz w dużym stopniu skuteczność świetlna lampy.
1