2012 12 18 25 30

obszary posiadające większe zespoły elementów o dużej wartotci Krajobrazowej. Strefa ta stanowi potencjalne tereny turystyczne i rekreacyjne. W całej tak pomyślanej strefie obowiązuje zakaz eksploatacji górniczej i lokalizacji przemysłu. Osadnictwo dopuszczalne jest tylko pod warunkiem wykonania odpowiedniego projektu krajobrazowego.

Trzecią strefą — rezerwatów krajobrazowych — winny być objęte wszelkie zespoły, zarówno stworzone przez przyrodę, jak i człowieka, gdzie konieczna jest zasada nienaruszalności krajobrazu, z wyjątkiem ewentualnej działalności konserwatorskiej.

C. Strefy rekultywacji (R). W ich zakres wejść winny wszelkie obszary zdewastowane, które po zabiegach rekultywacyjnych należy zaliczyć do którejś z poprzednio wymienionych stref.

W krajobrazie podzielonym na przedstawione strefy, dające ogólne wytyczne użytkowania i formowania, mogą być wprowadzone dopiero odpowiednie projekty adaptacyjne, a to dla celów osiedleńczych, rekreacyjnych, naukowych itp.

4.2. MODELOWE OPRACOWANIE ARCHITEKTURY KRAJOBRAZU

Problem ten należy do zagadnień trudnych i jego opracowanie wymaga odpowiedniego zespołu doświadczonych specjalistów. Strefowanie wraz z wykonanymi studiami pozwala na wyodrębnienie charakterystycznych dla opracowanego obszaru typów, form czy odmian krajobrazu. Na ich podstawie postawić można diagnozę stanu i prognozę dla dalszego rozwoju krajobrazu.

Zgodnie z teorią diagnozy i prognozy krajobrazu wynikających z jego ekologii, badanie istniejącego krajobrazu pozwala na postawienie diagnozy odnośnie do przyczyn właściwej lub niewłaściwej gospodarki na danym* terenie oraz zakresu występujących zakłóceń w jego funkcjonowaniu. Tak też np. krajobraz rolniczo-górski wykazuje — poprzez zanik zadrzewień, zbyt rozbudowany areał upraw rolnych, zbyt dużą ilość i rozproszenie zabudowy, ogołocenie otoczenia cieków wodnych, niewłaściwie zlokalizowany przemysł itp. — iż przeludnienie spowodowane żywiołową, nieplanowaną i nieskoordynowaną działalnością doprowadziło dany teren do stanu krytycznego. Konsekwencją tego są niskie stany wód, zanik źródeł i brak wody w dłuższych okresach pogodnych oraz katastrofalne powodzie i zjawiska erozyjne w czasie długotrwałych lub