2012 12 18 12 37

M.tdMwr -W« —A —

i-r—_|T»- a, c D-»««^l,rto>^rtw^'^w^ «» »-»rw2>0 (afUurifcb prawa±afcł «<» ^otw,r‘ damiy, muątm • mmtń s=yt*l«cfci Z < O

Pojęcie wnętrza w architekturze można określ : ścrtłe. Miinliliia od keyiu wnętrze architektoniczne stanowi przestrzeń ograniczoną. Hah> £ ephw szeregiem spojrzeń z tego samego punktu obserwacji, iititj waję m^<inreli|^_l v rozmieszczenia otworów okiennych i drzwiowych, pełną tnlutrwiulf iksfess^ formy przestrzennej.

Pojęcie wnętrza w urbanistyce Jest szersze. Wnętrze urbanistyczna stanowi ^ strzefi ograniczoną czytelnie ścianami, widocznymi bez przeszkód z atatiea«|r punktu widokowego. Pomiędzy ścianami lub w ścianach mogą występował rodzaju przerwy — otwarcia widokowe, przez które można dojrzeć 4aUót mm* widoki, jednakże otwarcia te nie przekreślają wyczuwalnego zamknięcia przcatrz*. ni. Wyczuwałność ograniczenia przestrzeni jest zależna od dwóch głównych 3^ ników: stosunku długości ścian otaczających wnętrze do przerw powiędły raczyli w uproszczeniu od stosunku zamknięć do otwarć oraz od stonmka rsstlegbir wnętrza do wysokości ścian.

Krajobraz miejski składa się z szeregu wnętrz. Są one mniej lub więcej czyich* mają różne wielkości, wywołują też różnorodne napięcia i wrażenia, jedne z sfe

5—1. Dubrownik. Cechy przestrzenne tego zwarto* widoczne są najwyraźniej przy oglądaniu poziomu —Z murów miejskich

5_X Dubrownik- Chanku* yscjruny plan miasta t pUrom-idicą, łunuwlyr" czytelne wnętrze prosta. mimo Ifcnydl drobnych otwarć, niewidocznych w skrótowym widzeniu łclan bocznych

5—4. Wnętrze krajobrazowe

stanowią formy zwarte, proste, skończone, wyraźnie wyodrębnione, inne szerokim otwarciami łącząc je z dalszymi tworzą zespoły wnętrz złożonych łub sprzężonych.

Taka struktura przestrzenna, nawarstwiona lub zbudowana z komórek poszczególnych wnętrz, pomimo Ich nieskończonego bogactwa form, występuje zupełnie wyraźnie zarówno w układach miejskich, jak i w krajobrazach. Dlatego też analiza wnętrza jako elementu kompozycji nabiera szczególnego znaczenia. Wielokrotnie powtarzającą się komórką przestrzenną jest wnętrze proste (ii 5—1). W grupie wnętrz prostych rozróżnić można dwa zasadnicze rodzaje: wnętrza architektoniczne o przewadze elementów architektonicznych oraz wnętrza krajobrazowe, o przewadze zieleni i otwartych widoków (ii. 5—2 do 5—5). Oprócz tego podziału formalnego wydzielić trzeba różne rodzaje wnętrz prostych, w zależności od ich charakteru i od doznań obserwatora.

Wnętrza obojętne, o równoważnym układzie ścian, pozbawione są szczególnych cech różniących jedne od drugich. Otwarcia występujące w tych wnętrzach n* stanowią również form wybijających się odrębnością i wszystkie są mniej tub więcej podobne, odsłaniając skrawki widoków nie odbiegających charakterem od wnętrza

142