225 2

225

Przy bardzo krótkich liniach wymiarowych zamiast ukośnych kresek można stosować kropki o średnicy około 1 mm po uwzględnieniu podziałki repro-grafli (rys. 7.2c).

Znaki ograniczające linie wymiarowe różne od grotów można stosować tylko wewnątrz łańcucha wymiarów. Znakami skrajnymi początku i końca łańcucha mogą być wyłącznie groty. Wyjątek stanowi przypadek uproszczonego zapisu wymiarów równoległych od jednej bazy (rys. 7.2d, e). Kropka oznacza tutaj początek wspólnej linii wymiarowej, który jest początkiem odczytu, co dodatkowo opisuje się jako wartości 0. To właśnie ta dodatkowa informacja pozwala na stosowanie kropki jako skrajnego znaku ograniczającego linię wymiarową.

Groty linii wymiarowych można całkowicie pominąć w przypadkach nie budzących wątpliwości podczas uproszczonego wymiarowania zarysów krzywoliniowych (rys. 7.3).

Rys. 7.3. Przypadek pomijania znaków ograniczenia linii wymiarowej podczas wymiarowania zarysów krzywoliniowych we współrzędnych prostokątnych

Liniami wymiarowymi nie mogą być linie zarysu rzutu oraz żadne inne linie pomocnicze zastosowane na rysunku, np. osie, ślady płaszczyzn symetrii itp. lub ich przedłużenia. Wyjątek stanowi przypadek wymiarowania bez użycia linii wymiarowych konstrukcji prętowych (rys. 7.32).

Pomocniczych linii wymiarowych używa się w celu poprawienia czytelności zapisu układu wymiarów. Służą one do powiązania linii wymiarowej, umieszczonej z reguły poza rzutem z elementami rysunkowymi wielkości wymiarowanej. Są to cienkie linie ciągłe wykreślone tak, aby odległość między nimi odpowiadała wielkości wymiarowanej, zaś sama linia wymiarowana mogła być równoległa lub promieniowa do kierunku pomiaru.

Pomocnicze linie wymiarowe są zwykle prostopadłe do kierunku pomiaru (rys. 7.4a, b, c, d), ale można je także prowadzić ukośnie, gdy zyskuje na tym przejrzystość zapisu (rys. 7.4f) lub upraszcza się prace kreślarskie (rys. 7.17c).