226 2

226

Rys. 7.4. Prowadzenie pomocniczych linii wymiarowych: a) sposób teoretyczny, b) sposób dopuszczalny dla wymiarów wewnętrznych, c,d,e) sposób dopuszczalny dla wymiarów zewnętrznych, f) ukośne położenie pomocniczych linii wymiarowych, g) przypadek pominięcia pomocniczej linii wymiarowej, h) sposób prowadzenia linii wymiarowej wzdłuż rzutu skróconego

Długość linii pomocniczych nie powinna być większa niż niezbędne minimum, zapewniające prawidłową czytelność zapisu. Z reguły przeciąga się je o 2-4 mm za punkt zetknięcia z linią wymiarową.

Pomocnicze linie wymiarowe powinny wychodzić ze środka tych linii rysunkowych (tj. linii zarysu i innych linii rzutu, np. osi czy śladów płaszczyzn symetrii), których przedłużenie stanowią (rys. 7.4a). W praktyce dopuszcza się styczne ich prowadzenie do linii rysunkowych, przy czym powinny być zewnętrznie styczne do linii zarysu zewnętrznego, tzn. dla wymiarów typu „wałek” (rys. 7.4c, d), oraz wewnętrznie styczne do krawędzi leżących wewnątrz zarysu, tj. dla wymiarów typu ”otwór” (rys. 7.4b, f).