KllelunS22222---- " ~~
--rha uśmiercanie bohaterów bez
£22---- rVbv która »>« k°?”Vsię być szkolnymi błędami
wnrt odrzucenie nie mogą być jednak przy.
widocznego <'»bl,lurn slrUowaninf wanie faktograficzne wy.
szkolne błędy u '"'S^viązaó, przedm.ot za.ntcre.owa-
n,Kikiem. Naiwność ror ^ ^ labuło st ^ auWr Bez dogmatu-.
darzeń wyraźnie^arkjeWjcz zwróci! u < • ? uprzywilejowanego miejsca
niu. Juz Iienryk • obscn»pcj« °byCZaL^vnętrznicnic", a przy tym uwi,
granice migdzy ekspresja, di,
była konstruowana w
jcj «nc]onalnotó. instruowany wokół portretu psy-
nL powieści realistyczne. Utwór j«t innym celont n.ż opowte-
chieznego gló^ego o |> ej histonl.
dzenie mniej czy bardziej po
III. Bohater jako „alter ego aut0 I. Wobec parenezy
* w Sienkiewicza dokonuje się zwykle w kontek-Ocena bohatera powieść cznych obciążonych treściami pa
ście wcześniejszych kreacj P > - ób nie pasuje do formuły bohate-renetycznymi. P.oszowsk, ^ jalco bohatera negatyw-
ra nadającego się na wzo . stosunek autora do bohatera jest
nego. Badacze dostrzegah jedn^ że st stwierdzała:
w dużej mierze ambiwalentny. Janina Kuiezy^a
Mimo założonej negatywnej oceny Hoszowskiego Sienkiewicz skonstruował tę postać z taką sympatią i emocjonalnym zaangażowaniem, że zdominowała ona wszystkie inne. przede wszyskim postać Anielki, która m.ala być reprezentantką zdrowej
Henryk Markiewicz zauważał: Sienkiewicz chciał, by utwór jego był aktowany jako
ostrzeżenie, do czego prowadzi życic bez dogmatu - umysł
10 Ibidem.
J. Kulczycka-Saloni, Pozytywizm, w: Literatura polska od średniowiecza do pozytywizmu, Warszawa 1974, s. 642.