Terminem - leki naczyniowe określa się leki wpływające na ciśnienie tętnicze krwi lub powodujące zmiany przepływu krwi przez określone tkanki lub narządy. Leki podwyższające ciśnienie tętnicze krwi stosuje się zwłaszcza w ostrej hipotensji (zapaść). Leki rozszerzające naczynia tętnicze, o różnych mechanizmach działania, są stosowane w nadciśnieniu tętniczym.
Leki te, oprócz stosowania w zapaści naczyniowej, czasami znajdują zastosowanie w podciśnieniu przewlekłym, niektórych postaciach wstrząsu oraz w niedomogach krążenia, spowodowanych stosowaniem środków ogólnie znieczulających. Jako leki hipertensyjne stosowane są sympatykomimetyki (opisane w I tomie, str. 24-31). Na wyróżnienie zasługuje etylefryna, odznaczająca się przedłużonym działaniem. W stanach podciśnienia niezagrażających życiu stosowana jest kofeina (tom I, str. 158).
Często niewykrywalne dotychczas w medycynie weterynaryjnej przypadki choroby nadciśnieniowej stały się wykrywalne dzięki rozwojowi metod diagnostycznych, a jednocześnie zwiększenie się populacji starych zwierząt spowodowało konieczność znajomości farmakologicznego postępowania w regulowaniu ciśnienia tętniczego.
Przyczyny choroby nadciśnieniowej nie zostały dotychczas w pełni poznane, na pewno mają one charakter wieloczynnikowy. Na pewno istotną rolę w powstawaniu nadciśnienia odgrywa zwiększenie aktywności układu współczulnego i uwalnianie norepinefryny. W nadciśnieniu tętniczym stosuje się leki o różnych mechanizmach działania. Wynika to z faktu, że obniżenie ciśnienia tętniczego można uzyskać przez: zmniejszenie oporu naczyniowego (różne leki rozszerzające naczynia), zmniejszenie objętości płynów ustrojowych przez leki moczopędne oraz przez zmniejszenie pojemności minutowej serca w wyniku stosowania leków beta--adrenolitycznych.
279