289

z lym zadanie lekarza polega na wyborze odpowiedniej dawki, drogi podania Icku i częstotliwości jego przyjmowania przez chorego, co z kolei powinno zapewnić optymalny efekt terapeutyczny przy minimalnym działaniu ubocznym. Jest to władnie cel modelowania.

Drugi etap będzie polega! na ułożeniu odpow icdnkh równań opisujących zależ-noić stężenia leku (c) w narządzie docelowym (chorym) od czasu (f). czyli określenie zależności: y * c(f). Z kolei na podstawie wiedzy z innych dziedzin, na przykład fizjologii, wiemy, że utrzymywanie się stężenia preparatów w organizmie zależy od wielu zjawisk, które odbywają się z prędkością opisywaną pr/ez równania zawierające stale współczynniki, na przykład: k_l2 - współczynnik transportu leku do krwi.

- współczynnik transportu z krwi do narządu tarczowego (docelowego). k_n -współczynnik transportu z narządu tarczowego (docelowego) do krwi. k_Ą - współczynnik związany z wydalaniem i inaktywacją leku.

Schematycznie opisane wyżej procesy przedstawiono na rycinie 11.3.

Ryc. 11.3. Schemat blokowy zmian stęZema leku podanego po/ajelitowo. Objaśnienia w tekście.

Przedstawienie procesów w postaci powyższego schematu stanowi trzeci etap modelowania rozpatrywanego przez nas modelu farmakokmctyczncgo. Uproszczenie to polega na pominięciu ewentualnych procesów metabolizowania leku oraz na zastąpieniu organizmu oddzielnymi blokami przy założeniu, źc wewnątrz, każdego z nich rozkłady stężeń są równomierne. Pomijamy również dokładne rozpatrywanie rodzajów mechanizmów transportu.

Kolejny etap modelowania to ułożenie równań różniczkowych określających kinetykę badanych procesów. Równaniami tymi są:

<fcj li "*«'■	(11-19)
dc 2 ^7 ■ -(*, ♦ *3tVj + k%3c, +	(11.20)
dc,	(11.21)

fd/ir r,. fj. c_y - tfężnaj leku w odpcm-ttdmch obt/arach.

289