295

to, że połączenie materiałów powstaje na skutek wydzielania się w nich ciepła w czasie przepływu prądu zgrzewania, powstałego z uprzednio nagromadzonej energii. Energię tę np. w przypadku zgrzewania kondensatorowego, można określić ze wzoru

W =

U²C

-1

2 gdzie:

C - pojemność kondensatorów,

U - napięcie ładowania kondensatorów.

Zgrzewanie energiji akumulowaną w porównania ze zgrzewaniem oporowym ma wiele zalet, jak np.:

-    na wykonanie jednej zgrzeiny zużywa się praktycznie stała ilość energii, co zapewnia stabilność procesu;

-    bardzo krótki czas zgrzewania i skoncentrowane wydzielanie się ciepła w miejscu zgrzewania zapewnia minimalną strefie wpływu ciepła;

-    możliwe jest zgrzewanie metali o zróżnicowanych własnościach cieplno-fi-zycznych, łączenie których w przypadku stosowania zgrzewania elektrycznego oporowego prądem przemiennym napotyka na duże trudności technologiczne lub jest w ogóle niemożliwe;

-    duża estetyka i dobra jakość złączy.

Zgrzewanie kondensatorowe można podzielić w zależności od sposobu rozładowania kondensatorów na:

zgrzewanie beztransformatorowe doczołowe z nadtopieniem powierzchni zgrzewanych (tzw. udarowe),

-    zgrzewanie transformatorowe (doczołowe, punktowe, garbowe, liniowe) bez nadtopienia powierzchni zgrzewanych.

Zgrzewanie beztransformatorowe doczołowe z nadtopieniem powierzchni zgrzewanych (udarowe). Przy zgrzewaniu udarowym źródłem ciepła nagrzewającego łączone elementy jest iskrowo-łukowe rozładowanie kondensatorów w szczelinie między czołowymi powierzchniami tych elementów. Podczas przybliżania w sposób ciągły jednego ze zgrzewanych elementów do drugiego, przy określonej odległości między czołami tych elementów (0,05 mm przy napięciu 1500V) następuje przebicie i wybuchowe rozładowanie kondensatorów, podłączonych bezpośrednio do szczęk zgrzewarki. Równoczesne udarowe działanie docisku spęczającego powoduje powstanie zgrzeiny. Schemat zasady zgrzewania beztransformatorowego doczołowego z nadtopieniem powierzchni zgrzewanych ilustruje rysunek 11.25.

Rozładowanie kondensatorów ma charakter iskrowy, odznaczający się parowaniem i wyrzucaniem na zewnątrz cząstek ciekłego metalu, co chroni łączone części przed utlenianiem. Prąd płynący w czasie zgrzewania oscyluje i stopniowo zanika.

295