1. Zasady I wymagania ergonomii z zakresu antropometrii
ZAŁĄCZNIK nr I
KtZYOA SIEDZĄCĄ STIUfA PHACY SZC2ŁOĆLM1 DOKLADSFJ DLA K0WE11POTULAOIM1ESZANIJ
Zi ■ 240 mm *, • 320 mm
Ryc. 1.4. $tofy pracykańcr/n górnych (SPKG) - MKfcc&i pomaram cwz pueM otecrsncn p*g /730
W normie przedstawiono graficznie GZR za pomocą warstwie przebiegających co 100 mm od punktu acromton - w górę do *500 mm i w dól do -600 mm względem układu odniesienia (ryc. 1.3) [68].
Strefa pracy kończyn górnych została zdefiniowana w PN-N-080181991 Jest to struktura przestrzenna znajdująca się w zasięgu kończyn górnych, w której wykonywanie określonego rodzaju prac odbywa się z minimalnym odczuciom niewygody i ryzykiem powstawania MSDs przy możliwie największej wydayiości i najwyższej jakości pracy*. Według omawianej normy SPKG jest wyznaczoną eksperymentalnie bryłą zawartą między płaszczyznami z«Z, i z=Z.- (ryc. 1.4) I39).
Kryterium poziomu wydali ości i ryzyka powstawania MSDs pozwala na wyróżnienie następujących stref pracy kończyn górnych:
3 Jesł odeęfość bezpkczna rie pokrywa sis ze s&efami 15 odfcgbśc tę należy tratowć jato priorytetowy Ncera PN-łKić0l8:199t f?3| dctjczy prac o d-srafcsr2e przeważne statycznym, z rozwjarryml słani riepmjkraczają-cymi 10 N i wytanywanycłi w sytuacji trału rerażecia na erganfc o oddziaływaru ogćkr/m
- normalną - część SPKG, w której należy wykonywać większość czynności roboczych ze względu na najmniejsze prawdopodobieństwo wystąpienia MSDs oraz największą wydajność pracy
- maksymalną - część SPKG. w której dopuszcza się wykonywanie dodatkowych czynności roboczych: odczucie niewygody i ryzyko powstawania MSDs w tej strefie sa. większe, a wydajność mniejsza niż w strefie pracy normalnej
Na rycinie 1.4 przedstawiono poglądowy rzut boczny strefy pracy oraz SPKG dla ko-b«et wykonujących pracę szczególnie dokładną w pozycji siedzącej. (73)
Układ odniesienia do wymiarowania SPKG tworzą*’ k/awędzio przecięcia trzech płaszczyzn: ” Podstawą do wyznaczenia SPKG jurt eny uUad ckhie-sena nż <to »yn=roAarii GZR