312

Mięta pieprzowa 303

kowska, z Dębów Szlacheckich itd. Niemal wszystkie wywodzą się z mięty Mitcham czarnej, jedynie odmiana z Dębów Szlacheckich pochodzi od mięty Mitcham białej.

W ostatnich latach piśmiennictwo radzieckie donosi o wyhodowaniu przez Wszechzwiązkowy Instytut Roślin Leczniczych i Aromatycznych wartościowych odmian mięty. Do najważniejszych należy zaliczyć odmianę nr 117 linalolową, dającą w pierwszym roku wegetacji 20 q/ha, w drugim zaś 40 q/ha suchego ziela, odporną, na wymarzanie i rdzę. Mięta ta zawiera około 1,5% olejku, w którym'znajduje się-go—85% linalolu i około 15% octanu linalolowego, oraz odmianę nr 541, tzw. mentolową, w której zawartość olejku wynosi około 3,5% (wydajność olejku — około 60 kg/ha).

Mięta pieprzowa jest byliną o łodygach czterokanciastych do 100 cm wysokich, rozgałęzionych, nagich lub nieco na krawędziach owłosionych^

Rys. 61. Mięta pieprzowa (Men-tka piperita)

Młode pędy nadziemne z rozłogiem ukorzenionym

Rys. 62. Mięta pieprzowa (Mentha piperita):

a — pęd kwitnący; b — kwiat; c — kwiat rozcięty z usuniętym kielichem; d — rozcięty kielich

często antocyjanowo nabiegłych; łodygi częściowo wzniesione, częściowo płożące się w postaci rozłogów nadziemnych, słabiej ulistnionych, a żako-