208 2

pH w przybliżeniu wyaoii 7. dlatego przyjęto również określenie potencjału standardowego oksydorolultcyjnego # dla pH ■ 7. Wykazano. że:

£?■£•-0.42 V    (8.9)

to znac/y. źc standardowy potencjał oksydoredukcyjny €* (przy pH = 7) jest mniejszy od standardowego potencjału oksydoredukcyjnego £° (przy pH « 0).

W tabeli 8.1 podano standardowe potencjały oksydoredukcyjne dla poszczególnych członów laócucha oddechowego przy pH * 0 oraz przy pH ■ 7.

Tabela 8.1

Standardowe potcncjiły oktydorcdukcyjnc wybranych członów łaiktarłu oddechowego przy pH • 0 oraz przy płl » 7

Człony łańcucha oddechowego	Standardowe potencjały* oksydoredukcyjne
	<pH • 0) <°|V|	(pH - 7)
NAD	♦0.10	-0.32
Hawoproteiny	♦0.27	-O.I5
Koenzym Q	♦0.42	-0.0
Cyiochrom b	♦0.46	♦O.tM
Cytochrom c,	♦0.64	♦0.22
Cytochrucn c	♦0.68	♦0.26
Cytochrom a	♦0.71	♦0.29
Cytochrom a.	♦0.97	♦0.55
Tkn	♦ 1.23	♦0.81

Gdy zachodzi ptina nr akr ja oksydortdukcyjna, zapisana w postaci:

gdne łymh* («d) fab Im) untKuęą odpowiednio waburaly w Ain* ntótśummym htb mkmomm. inuma enutęm *wę*odiK) układu jol /»ią/jna i i*kmouc*n jrdnrgo tktajniki i redukcją drupego lub odwrotnie

W tym przypadku następuje przeniesienie elektronu z jednego układu redoks na drugi (w omawianym wcześniej przykładzie z układu Fe²*/Fc^ na HVH₂).

Całkowita zmiana entalpii swobodnej układu będzie równa różnicy entalpii swobodnych poszczególnych podukładów. czyli będzie zależna od różnicy potencjałów oksydoredukcyjnych. Jak wiadomo, proces zachodzi samorzutnie w kierunku zmniejszania entalpii sw'ot>odncj rozważanego układu.

Praca elektryczna &W_t jest wykonywana kosztem ubytku entalpii swobodnej danego układu, zgodnie ze wzorem:

AW_c - -AG =* znFAC    (8.10)

dla I mola:

AW, * -AG. - z • F A£

208