■10;
0, ./KŁADOWE i wspólwystępujące choroby tła immunologicznego
2(7
łO» COp-
V
V
%
E.-W., Shin H.-S., Youn H.-Y. et al„ Gem
* ty^ ° therapy using non-viral pepticie vector in a canine ó4<y ^er? ' systemie lupus erythernatosus model, „Veterinary
Immunology and Immunopathology” 2005, 103: °'e// 223-233.
Poster A.P., Sturgess C.P., Gould D.J. et al., Pernphigus foliaceus in association with systemie lupus erythernatosus with subsequent lymphorna in a Coc ker Spaniel dog, „Journal of Smali Animal Practice” 2000, 41: 266-270.
Mcllor P.J., Roulois A.J.A., Day M.J. et al.,
Neutrophdu: derrnatitis and irnmune-mediated haematological disurders in a dog: suspected adverse reaction to carprofen, „Journal of Smali Animal Practice” 2005, 46: 237-242.
Srnee N.M., Harkin K.R., Wilkerson M.J.,
Measurement of serum antinuclcar antibody liter in dogs with and luithout systemie lupus erythernatosus: 120 cases (1997-2005), „Journal of the American Veterinary Medical Association" 2007,230: 180-1183.
Tabela 32. Zmiany patologiczne grasicy u psów i kotów. Zestawienie różnych chorób grasicy występujących u psów i kotów, które zostały rozpoznane przez jedno laboratorium histopatologiczne w ciągu 13 lat. Choroby grasicy stanowiły jedynie 0,29% wszystkich rozpoznawanych chorób (n = 22 362). U kotów najczęściej występował chłoniak grasicy, a u psów częściej rozpoznawano grasicza-ka (źródło: Day M.J., Review of thymicpathology in 30 cats and 36 dogs, Journal of Smali Animal Practice" 1997,
38:393-403). Rozpoznanie |
Koty |
Psy |
Chłoniak grasicy |
19 |
12 |
Grasiczak |
5 |
18 |
Torbiele grasicy |
1 |
4 |
Rozrost grasicy |
2 | |
Niedorozwój grasicy |
1 |
1 |
Amyloidoza grasicy |
1 | |
Wylewy krwi w grasicy |
1 |
1 |
W sumie |
30 |
36 |
W otoczonych torebką narządach limfatycznych (wę-zly chłonne, śledziona i grasica) może toczyć się wiele pierwotnych chorób o podłożu immunologicznym. Ponadto niektóre zmiany mogą wynikać z zapaleń, urazów, zaburzeń rozwojowych i nowotworów, a więc nie zawsze mają podłoże immunologiczne. Rozdział ten zawiera krótkie omówienie tych chorób.
Częstość występowania chorób grasicy u psów i kotów jest przedstawiona w tab. 32. Grasica osiąga swoją maksymalną wielkość w okresie noworodkowym, następnie wraz z wiekiem ulega inwolucji, więc u dorosłych zwierząt w badaniu sekcyjnym narząd ten może być niedostrzegalny. U psów rasy beagle inwolucja grasicy zachodzi między 6 a 23 miesiącem życia. U dorosłych zwierząt opisano rozrost grudkowy jednego lub kilku piatów grasicy. U psów z niedokrwistością autoimrmmologiczną i toczniem układowym opisano obecność wtórnych grudek chłonnych zawierających ośrodki rozmnażania, a złożonych z limfocytów B (rozrost grudkowy) (748), choć wyniki jednego z badań przeprowadzonego na doświadczalnych psach rasy beagle sugerują, że takie grudki chłonne są cechą grasicy zdrowych psów.
Zaburzenia rozwojowe grasicy prowadzą do niedoborów odporności występujących w okresie poodsadzenio-wym. Spontaniczny niedorozwój grasicy może wystąpić u nowo narodzonych kociąt (749-751), nieprawidłowości tego narządu mogą się także rozwinąć u psów ze
748. Rozrost grudkowy grasicy. Obraz histologiczny grasicy 10-letniego kota domowego krótkowłosego z powiększeniem grasicy. Budowa histologiczna grasicy jest zachowana, ale na granicy korowo-rdzennei znajdują się liczne grudki chłonne z ośrodkami rozmnażania i wyraźnie widoczną strefą płaszcza
369