14 SNLASNOŚCl CL£*TWYCZN6 MATI-PIAŁÓW
c)
RYS. 14 22- Mechanizmy polaiyzACji w materiałach •) polaryzacja elektronowa. jrt, cfaŁlc
fcuttlcenia powłok elektronowych atomu przez zewnętrzne pole elektryczne b> f. ,nK jonowa. jen apowoJowana w/flędnym pr/cmicizc/cncm jonów w p,,|u elckó c) polaryzacja dipolowa, jcal wywołana orientowaniem mc c/^itec/ek będ*v, I. diroh w kierunku pola
Polaryzacja elektronowa. W polu elektrycznym następuje w .,!<, względne przesunięcie chmury elektronów względem jądra atomu, wobec 1 ź, . <rodek ładunku ujemnego chmury elektronów nic pokrywa się zc środkiem ładun^ dodatniego jądra atomu i takie atomy są zorientowanymi w kierunku ! indukowanymi dipolami. Ten efekt występuje we wszystkich materiałach i pro wad,* do indukowanej polaryzacji znikającej natychmiast po usunięciu pola elektryczne/ Polaryzacja elektronowa przebiega bardzo szybko w czasie rzędu 10 15 s
Polaryzacja jonowa. Polaryzacja jonowa występuje tylko w matcriał.ui w których występują wiązania jonowe. Przyłożenie pola elektrycznego do mateń • z takimi wiązaniami powoduje niewielkie względne przemieszczenia jonów w i . runku poła W zależności od kierunku przyłożonego pola następuje zbliżenie |ljr oddalenie od siebie jonów przeciwnych znaków, co prowadzi do powstania dipol indukowanych. Tak utworzone dipole są zorientowane w kierunku pola. wobec c/eg< powodują polaryzację i mogą powodować zmiany wymiarów materiału. Zc względna bezwładność względnie ciężkich jonów polaryzacja jonowa zachodzi w czasie ok 10 ' ' s. a więc znacznie wolniej niż polaryzacja elektronowa. Polaryzacja jonowa zanika samoczynnie po usunięciu zewnętrznego pola elektrycznego.
Polaryzacja dipolowa (orientacji). W niektórych materiałach występuj., trwałe dipole, np. trwałymi dipolami są cząsteczki H20. Przyłożenie pola elektrycznego do takich materiałów powoduje orientowanie się trwałych dipoli w kierunku pola.
14.8. Własności dielektryczne
Przyłożenie do dwóch równoległych do siebie i oddalonych na odległość / płyt metalowych napięcia powoduje, źc po usunięciu napięcia na płytach pozostają ładunki elektryczne; na jednej ujemne, a na drugiej dodatnie, wytwarzające
w przestrzeni między płytami pole elektryczne (rys. 14.23). Zdolność do magazynowania ładunków elektrycznych jest nazywana pojemnością C wyrażany przez wartość ładunku Q na jednej z płyt podzielonego przez przyłożone napięcie
elektryczne U
(14.21)
Pojemność płyt rośnie ze wzrostem ich powierzchni S i zmniejszeniem odległości między nimi I. Ponadto pojemność zależy od materiału znajdującego się między płytami Z danych doświadczalnych wynika, te
(14.22)
gdzie: r.w - przenikalność elektryczna względna ośrodka. t0 - przenikalność elektryczna próżni, c9 = 8,854-10 12 F- m l.
Przenikalność elektryczna względna określa wzrost pojemności dzięki umieszczeniu między płytami materiału dielektrycznego. Liczbowo jest równa stosunkowi pojemności elektrycznej kondensatora z dielektrykiem C do pojemności tego samego kondensatora po usunięciu dielektryka C^,
C
V
w nich ladunkAw elektrycznych po odUc/rmu napięcia
(14.23)
Wartości pr/.cnikalności elektrycznej względnej dla wybranych materiałów podano w tabl. 14.5.