394 3

394 3



II KOMPOZ*rv


RYS 11 8 Parametry wyitępupcc przy określaniu modułu Younga kompozytu /. wfcłólcnami Cłą£K gdy obciĄŁenie jat równoległe do 0*1 włókien    ''


(I Ił)

gdzie Ek. E0 i Ew - odpowiednio moduły Younga kompozytu, osnowy i włókien Obciążenie (Fk), które przenosi kompozyt, jest sumą obciążeń przenoszonych pr/c/. osnowę (FJ oraz włókna (FJ, Fk = Fe + Fw. Ponieważ naprężenie jest równe stosunkowi siły do powierzchni, na którą działa siła. więc

(11.2)


<JkSk -

Z równali (ll.l)i(ll.2) wynika, te £, r, Sk = E,tcSa + £„£.5.. Po pod/,clcn,u obu stron przez Sk oraz uwzględnieniu zależności £, = £=*, otrzymniJ ^ =    Po zastąpieniu ułamka powierzchni przez ułamki obici

ści uzyskujemy następujące wyrażenie    lV

(11.3) gdzie P, i Vw - ułamki objętości odpowiednio osnowy i włókien (V0 + Vw = |).

Moduł Younga kompozytu z włóknami ciągłymi, obciążonego równolegle do osi włókien, jest zatem średnią ważoną modułów osnowy i włókien.

Kompozyt obciążony prostopadle do osi włókien

Przy takim obciążeniu, w cełu uproszczenia rozważań, kompozyt zastąpimy modelem przedstawionym na rys. 11.9, w którym ok = 0O » o„. Wydłużenie kompozytu w kierunku obciążenia (A/t) jest sumą wydłużeń osnowy i włókien Mk = A/„ -f AJW Po podzieleniu obu stron przez wymiar kompozytu w kierunku obciążenia (/* i otrzymujemy (Alk)/ik « (Ai9)/lk -f (Alw)/Ik. Ponieważ l0 - VJk

pYS n .9 W celu upfot*cx«*u ro/.w*/-ań kompozyt obciążony proMopMile do r*» *.»<**« uuapiooo pr/olłliwioiym plukownikiefli


. / «* i'Jf W*ęc (A/*)//*    <V,A/.,)//. + (VwA/J//„. Uwzględniając natomiast


(11-4)

Ponieważ o - £,«» = fc>. = £*«„ więc o/Ek = ^/£# + Vw<7/£w. a po podzieleniu przez o uzyskujemy \/Ek = VJEÓ + VjEw. a stąd

(1 -VW)EW+VWE0


(11.5)

Zależności wyrażone równaniami (11.3)10 I 5) przedstawiono na rys. 11.10. Na tym rysunku widać wyraźnie, że kompozyty wzmacniane włóknami fnp. drewno i polimery wzmacniane włóknami szklanymi) mają bardzo dużą sztywność w kierunku równoległym do osi włókien, natomiast ich sztywność w kierunku poprzecznym jest mała.

Moduł Younga kompozytu z cząstkami kulistymi jest nieznacznie większy niż kompozytu wzmacnianego włóknami w kierunku prostopadły m do osi włókien (rys. 11.10). Określenie modułu Younga kompozytu agregatowego jest jednak zagadnieniem trudnym.


*

RYS 11.10. Zależność modułu Younga kompozytu od ułamka objętości fazy wzmacniającej

395


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
strona 2 I 15.0 m ii 3: R2 = 22,5 m Rys. 11.9. Bryła odłamu z podziałem na bloki (przykład 11.1)
strona 2 I 15.0 m ii 3: R2 = 22,5 m Rys. 11.9. Bryła odłamu z podziałem na bloki (przykład 11.1)
Laboratorium Elektroniki cz II 9 76 Rys. 3.11. Wzmacniacz klasy A jako układ sterujący: a) schema
P3109036 gf«ć II. Podmioty gospodarczo Rys. 11. Schcmut organizacyjny spółki akcyjnej (elektrowni) V
045 bmp T, Rys. 6.11. Parametry opisujące odpowiedź na skokowy sygnał wejściowy inercyjnego przetwor
Rys. 6.11, Parametry opisujące odpowiedź na skokowy sygnał wejściowy inercyjnego przetwornika drugie
Untitled Scanned 39 Zadanie 4. 24 Dla przedstawionego na rys. 4.11. przebiegu odpowiedniego badania
img286 (3) Sieci rekurencyjne Rys. 11.42. Sukces przy zapamiętywaniu dużej liczby nie całkiem ortogo
M Feld TBM144 4. Przygotowanie półfabrykatów do obróbki144 RYS. 4.11. Układy stosowane przy przecina
Jan Zabrodzki, Grafika komputerowa a) b) Rys. 11.9. Zmiana rozdzielczości przy punktowej reprezentac
choroszy 2 252 pomocniczy / . Druga karta natomiast (rys. 11.6) przeznaczona jest do określania norm
skanuj0115 Tensometria oporowa 121 Rys. 8.9. Schemat układu pomiarowego do wyznaczania modułu Younga
Artykuł Autorski, XI Forum Inżynierskiego ProCAxcz. II, Kraków, 16-18 października 2012 r. Rys. 11 L
ekonomia (24) 64 II. Metody i iKnz^il/i;i analizy rkonomic/.nej V Y Rys. 11.3. Dodatnia zależność ni

więcej podobnych podstron