511 2

15.6.5. Metody dopasowania aparatów słuchowych

Procedury dobom aparatu słuchowego. z technicznego punktu widzenia, mają za zadanie wzajemne dopasowanie obszarów dynamiki resztkowego pola słuchowego pacjenta i poła dynamiki docierającego do ucha sygnału akustycznego; w praktyce dokonuje się lego przez odpowiednio dobraną dynamikę aparatu słuchowego. W idealnym przypadku pacjent z prawidłowo dobranym aparatem słuchowym powinien pcrcepować dźwięki lak. jak człowiek normalnie słyszący. Dane uzyskane / audinmecni tonalnej nie pozwalają osiągnąć tego celu. niemniej do dziś stanowią one podstawę klasycznych metod dopasowywania aparatów słuchowych, które uwzględniają przede wszystkim ubytki przcwod/cniowc i mieszane. Opracowanie nowych procedur dopasowywania aparatów słuchowych pozwalających zoptymalizować warunki percepcji dźwięku przez ludzi słabo słyszących przede wszystkim z ubytkiem odbiorczym jest więc wyzwaniem dnia dzisiejszego.

15.6.5.1. Procedury oparte nu audiometrii tonalnej

Procedury oparte na audiometrii tonalnej są modyfikacją reguły podanej przeszło 30 lal temu przez Lybargcra (Hojan. 1997). Reguła ta mówi. ic przy zakłóceniu procesu słyszenia komcczjie wzmocnienie sygnału przywracające warunki przyjemnego słyszenia równe jest połowie wielkości ubytku słuchu (hearing threshold łoss - HTL). Poziom sygnału gwarantujący warunki przyjemnego słyszenia tmost comfortabłe IcycI - MCL) można więc na podstawie tej reguły wyznaczyć z pomiaru progu słyszenia. W celu ilustracji metod dopasowywania aparatów słuchowych opartych na wynikach audiometni tonalnej przedstaw iono jedną z najczęściej obecnie stosowanych - metodę opracowaną przez Bergera.

Metoda Bergera

Metoda opracowana przez Bergera (1980) jest jedną z pierwszych i najbardziej znanych metod dopasowywania aparatów słuchowych opartych na regule ^ł/_? MTL Powstała na bazie około 2000 dopasowali. Pozwala w kolejności na wyznaczenie:

a Skutecznego wzmocnienia akustycznego (inseriion gain - IG).

Wzmocnienie to definiuje się jako różnicę krzywych wzmocnienia rejestrowanych przy błonie bębenkowej pacjenta w obecności aparatu słuchowego i bez. niego. Wielkość IG dla kolejnych częstotliwości oblicza się na podstawie następującej reguły:

HTL«„.	MTLlkHł	^HTL»»
2	1.6 ’	^1,5 |dB|
HTLjmo	HTL.U,.	MTL.»hi
1.7 •	1.9 ’	2

(15 39)

511