14.1. OBIEGI STOSOWANE W ELEKTROWNIACH Z SILNIKAMI
SPALINOWYMI
14.1.1. Wstęp
W silnikach spalinowych, zwanych także silnikami wewnętrznego spalania, czynnikiem roboczym są spaliny wytwarzane wewnątrz samego silnika w wyniku spalania paliwa ciekłego lub gazowego. W energetyce, podobnie jak i w transporcie, znalazły zastosowanie dwa zasadnicze rodzaje silników spalinowych, różniących się sposobem zapłonu mieszanki paliwowo-powietrznej. Są to silniki z zapłonem iskrowym i zapłonem samoczynnym. W silnikach z zapłonem iskrowym paliwem jest najczęściej benzyna lub gaz, zasysane wraz z powietrzem i w ostatnim stadium sprężania spalane pod wpływem iskry elektrycznej świecy zapłonowej. Stopień sprężania w tych silnikach nie jest duży i zawiera się w granicach 6,5 — 11, stąd są one nazywane także silnikami niskoprężnymi. W odróżnieniu od nich, w silnikach z zapłonem samoczynnym do cylindra jest zasysane tylko powietrze, które pod wpływem silnego sprężenia (stopień sprężania 14 -h 22) nagrzewa się do temperatury zapewniającej zapłon wtryskiwanego paliwa, którym jest olej napędowy. Silniki działające na tej zasadzie noszą nazwę silników wysokoprężnych, choć często są nazywane silnikami Diesla (od nazwiska ich pierwszego konstruktora).
Zarówno silniki z zapłonem iskrowym, jak i silniki z zapłonem samoczynnym mogą być konstruowane jako dwu- lub (częściej) czterosuwowe. W silnikach dwusuwowych wszystkie fazy robocze (ssanie, sprężanie, praca i wydech) zachodzą podczas jednego obrotu wału korbowego, a więc dwóch suwów tłoka, w silniku czterosuwowym natomiast - podczas dwóch obrotów wału (czterech suwów tłoka). Spotyka się także podział w zależności od prędkości obrotowej wału - na wolnoobrotowe (60 —250 min ’), średnioobrotowe (300 — 1000 min ') i szybkoobrotowe (1200 — 3600 min-1). Prędkość obrotowa ma wpływ na masę jednostkową silnika, która w miarę wzrostu prędkości obrotowej znacznie maleje. Silniki o mocy do ok. 100 kW kwalifikuje się jako silniki małej mocy, do ok. 1 MW - średniej mocy i powyżej 1 MW - dużej mocy.
525