530

Widłak goździsty 521

pują lekki, żółtawy pyłek — zarodniki. Do uprawy nie udało się dotychczas przenieść widłaka, gdyż prawdopodobnie rośnie tylko w obecności pewnych grzybów. Rozmnaża się jedynie za pomocą, zarodników. Okres do wyrośnięcia nowej rośliny i wytworzenia zarodników trwa 5—10 lat. Pędy oderwane od ziemi, której trzymają się cienkimi jasnymi korzonkami nie przyrastają z powrotem i usychają. Do utrzymania stanowisk widłaka konieczne są ostrożności przy zbiorze kłosów oraz podsiew. Zbiór ziela jest zabroniony ustawowo.

Rys. 158. Widłak goździsty {Lycopodium clavatum):

ii — pęd ukorzeniony; b — kioski; c — liść zaro dniowy kloska: d — zarodniki; <? — kiełkujący zarodnik

Oprócz widłaka babimoru występują u nas inne gatunki m. in.: widłak spłaszczony (zeglej) — Lycopodium complanatum L., widłak torfowy (spław) — Lycopodium inundatum L., widłak jałowcowaty — Lycopodium annotinum L., widłak wroniee — Lycopodium selago L.

Widłaki zeglej i jałowcowaty występują w lasach na takich samych stanowiskach, lecz rzadziej niż widłak babimór. Kłoski widłaka jałowco-watego są krótkie, siedzące na szczycie bocznych rozgałęzień. Widłak wro-niec ma postać stojących miotełek wysokości 15 cm, które stanowią silnie rozgałęzione wachlarzykowate pędy. Na wierzchołku pędów nie tworzy