58234698261320257303s7798374 n

August Emil Fieldorf

Genrał Nil (1895-1953)

DZIAŁALNOŚĆ OPOZYCYJNA

W POLSCE

Bojownik o niepodległość Polski, generał brygady Wojska Polskiego, organizator i dowódca Kedywu Armii Krajowej, zastępca Komendanta Głównego AK, dowódca organizacji NIE, kawaler Orderu Orła Białego.

ŻYCIORYS

Zgłosił sie na ochotnika do Legionów Polskich. W 1916 został awansowany do stopnia sierżanta. W sierpniu 1918 zgłosił sie do Polskiej Organizacji Wojskowej w rodzinnym Krakowie. Od listopada 1918 w szeregach Wojska Polskiego, początkowo jako dowódca plutonu. Po wybuchu wojny polsko-bolszewickiej w randze dowódcy kompanii brał udział m.in. w wyzwalaniu Dyneburga, Żytomierza. We Francji ukończył kursy sztabowe i 3 maja 1940 został awansowany na stopień pułkownika. Niebawem został wyznaczony przez władze polskie pierwszym emisariuszem Rządu i Naczelnego Wodza do kraju. W sierpniu 1942 został mianowany dowódcą Kedywu KG AK, wydał rozkaz likwidacji generała SS w Warszawie Franza Kutschery. Ha krótko przed upadkiem powstania warszawskiego, awansowany na stopień generała brygady. W październiku 1944 został zastępcą dowódcy Armii Krajowej. 7 marca 1945 został aresztowany przez NKWD w Milanówku i wywieziony do obozu pracy na Uralu. W 1950 stawił sie w Rejonowej Komendzie Uzupełnień w Łodzi, w celu uregulowania stosunku do służby wojskowej. Po wyjściu z siedziby RKU został aresztowany przez funkcjonariuszy UB, osadzony w areszcie śledczym. Później przewieziony do wiezienia mokotowskiego i oskarżony o wydawanie rozkazów likwidowania przez AK partyzantów radzieckich. Pomimo tortur Fieldorf odmówił współpracy z Urzędem Bezpieczeństwa. Po sfingowanym procesie, w którym przedstawiono wymuszone w śledztwie przez UE zeznania podwładnych których torturowano, generał Fieldorf został 16 kwietnia 1952 skazany na karę śmierci przez powieszenie. Sąd Najwyższy na posiedzeniu odbywającym sie w trybie tajnym, pod nieobecność oskarżonego i jedynie na podstawie nadesłanych dokumentów zatwierdził wyrok. Prośba rodziny o ułaskawienie została odrzucona. Rada Państwa nie skorzystała z prawa łaski. Wyrok przez powieszenie wykonano 24 lutego 1953 o godz. 15:00.

ODZNACZENIA

W marcu 1989 został zrehabilitowany, zmieniono postanowienie, „zarzucanej mu zbrodni nie popełnił”. Pomniki ku czci “Generała Bila” znajdują się w Opolu, Krakowie, Sierpcu i Warszawie. Został również odzanczony Orderem Orła Białego, Złotym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti SSilitari, Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Hilitari, Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych - czterokrotnie, Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Zasługi Wojsk Litwy Środkowej.    »jj — _ r a FIK A

PATRIOTYCZNA