58,59

Zabawy wzmagające uwagę

Wszystkie ptaki wysoko latają

Uczestnicy siedzą przy stołach, najlepiej ustawionych w kole lub w czworokącie, w każdym bądź razie tak, aby dzieci widziały się nawzajem. Wszyscy bębnią palcami o blat stołu.

Jedna osoba zostaje wybrana prowadzącym i zaczyna opowiadać:

„Wszystkie ptaki latają wysoko" - jednocześnie podnosi ona ręce do góry. Pozostali uczestnicy muszą również unieść ręce, ponieważ ptaki rzeczywiście wysoko latają. Prowadzący kontynuuje:

„Wszystkie wróble latają wysoko" - prowadzący i uczestnicy unoszą ręce.

„Wszystkie samoloty latają wysoko" - dzieci podnoszą ręce.

„Wszystkie słonie latają wysoko" - prowadzący podnosi ręce do góry.

Ten, kto razem z prowadzącym uniósł ręce do góry, zamiast po prostu dalej bębnić palcami o stół, zostaje wykluczony z gry - przecież słonie w rzeczywistości nie latają.

Zabawa ta będzie tym trudniejsza, im szybciej prowadzący będzie podawał nazwy tego, co ma latać oraz im bardziej oryginalne - a tym samym mylące - będą wybrane „obiekty latające".

Możliwe są również inne warianty zabawy, na przykład:

„Wszystkie samochody jeżdżą", „Hulajnogi jeżdżą", „Samoloty jeżdżą", „Rakiety jeżdżą" itd. Albo: „Wszystkie ryby pływają", „Michał pływa", „Deski pływają", „Kamienie pływają" itd. Przy tym trzeba pokazywać odpowiednie ruchy dłońmi.

Stara opera

Uczestnicy siedzą w kole. Prowadzący opowiada, że jego przyjaciel jest portierem w starej operze i wpuszcza tam tylko te osoby, które

jego zdaniem są „prawidłowo" ubrane. Teraz prowadzący opisuje, co miał na sobie ostatnim razem, gdy byf w operze, np.: „Niedawno chciałem wybrać się do opery. Miałem na sobie tenisówki. Wte-y portier wpuścił mnie do środka". Potem pyta on swojego sąsiada po prawej stronie: „Co ty założyłbyś idąc do opery?" Jeżeli poda on , P^P^dkowo — jakieś ubranie, które ma na sobie prowadzący/ wte-y wolno mu wejść do opery. Jeżeli wymieni coś innego, nie zostaje wpuszczony - bez żadnego uzasadnienia. Zabawę podejmuje za każ-ym razem sąsiad siedzący po prawej stronie. Prowadzący mówi, czy dana osoba zostanie wpuszczona do opery, czy też nie. Uczestnicy, órym udało się odgadnąć, czym kieruje się portier przy podejmowaniu swojej decyzji, biorą w dalszym ciągu udział w zabawie i starają . ^ame wyjątkowo trudnych do rozpoznania części garde-ro y odatkowo zmylić pozostałych. Zabawę tę można przeprowadzać tak długo, aż wszyscy rozpoznają, co skłania portiera do tego, by wpuście daną osobę do opery lub też nie.

Innym wariantem może być podawanie części garderoby sąsiada

siedzącego po prawej stronie albo też - co jest o wiele trudniejsze - dowolnej osoby z grupy.

Arka Noego

Uczestnicy siedzą w kole. Jedna osoba zaczyna opowiadać: „Noe zabiera do arki dwa wróble, ćwir-ćwir".

Jej sąsiad z prawej strony kontynuuje:

„Noe zabiera do arki dwa wróble, ćwir-ćwir i dwa osły, ia-ia".

Każdy uczestnik musi zawsze powtórzyć wszystkie zwierzęta, któ-re zos ały juz wymienione oraz odgłosy, jakie one wydają, i dodać od siebie nowe zwierzę. Kto się pomyli albo nie wie, co powiedzieć, ten na jedną rundę zostaje wykluczony z zabawy.

Odgłosy zwierząt mogą wydawać za każdym razem wszyscy uczestnicy - naturalnie oprócz odgłosów nowej pary zwierząt. Zabawa ta będzie trudniejsza, jeśli dodatkowo trzeba będzie pokazać jakiś charakterystyczny dla danego zwierzęcia ruch, np:

59