599

Ryc. 1S.17. Misterna kr/y^cj płynięcia krwi ludzkiej (według M. Luciu* i F. F. Stołu).

Przykładową histcrczę krzywej płynięcia krwi przedstaw iono na rycinie 18.17.

Na ogół przyjmuje się, że krew ma granicę płynięcia, która jest na ogół dość trudna do jednoznacznego określenia /e względów metodycznych. Granicę tę określa się przyjmując reołogiczny model Cassona wyrajający w sposób analityczny krzywą płynięcia krwi. Równanie to jest następujące:

(18.29)

|dxx r - fupcęZrfiK wirując (tfycmr do pcmtenctm). D - uybfcofc <cuunia. ^ - granica płymęcu. czyli aafręzcn*. powyfcj którego krr» dopwm zaczyna **)«*?. Ł, - aspółczywak komyttrm ;i

Według dotychczasowych badań granica płynięcia jest rzędu 5 mPa. Jej wartość zależy od hematokrytu. stężenia fibry nogenu i innych składników białkowych osocza. Przykład krzywej płynięcia krwi w układzie pierwiastkowym dla krwi prawidłowej i krwi chorych na miażdżycę zarostową kończyn dolnych przedstawiono na rycinie 18.18.

Granicę płynięcia wyznacza się z ekstrapolacji krzywej płynięcia dla prędkości ścinania równej zero.

Lepkość pozorna krwi jest funkcją malejącą prędkości ścinania. W temperaturze 37*C i przy hcmatokrycie 45% przy szybkości ścinania rzędu 0.1 wynosi ona około 100 rnPfcft. natomiast przy około 230 s ¹ spada do około 4 mPas. Taką zależność tłumaczy się dwoma zjawiskami: agregacją krw inek czerwonych. wy stępującą przy małych prędkościach ścinania, oraz ich deformacją i ukierunkowaniem w przepływie przy wysokich prędkościach ścinania.

Na rycinie 18.19 przedstawiono w sposób schematyczny zależność lepkości pozornej krwi od szybkości ścinania w podwójnej skali logary tmicznej.

Największy wpływ na lepkość krwi. przy stałym hematokrycic i małych prędkościach ścinania ma zjawisko agregacji krwinek czerwonych, przy czym im silniejsza agregacja, tym większa lepkość krwi. W miarę wzrostu prędkości ścinania maleje stopień agregacji, a tym samym lepkość krwi. Z kolei przy prędkości ścinania

599