628 629

Układ rozrodczy. Niesporczaki są rozdzielnopłciowe i dzieworodne. JS prosto wykształcone układy rozrodcze. Gonady są nieparzyste, prze w wyprowadzające są nieparzyste lub parzyste, gonopory nieparzyste. U sami gonopor występuje przed odbytem; u samic otwiera się do odbytu albo do klot

ROZMNAŻANIE I ROZWÓJ

Niesporczaki są przeważnie rozdzielnopłciowe, a nieliczne gatunki stale p< tenogenetyczne. Samice są jajorodne. Jaja często składane są do zrzucał wylinki. Bruzdkowanie jest całkowite. W trakcie rozwoju zarodkowego, u dług jedynych obserwacji przeprowadzonych przez Marcusa w 1929 r., n potwierdzonych przez innych badaczy, drogą enteroceli powstaje 5 par worec. ków celomatycznych, ułożonych metamerycznie. W okresie organogenez woreczki otwierają się, ich światła zawierające celomę łączą się z pierwotni jamą ciała (blastocelem) i ostatecznie powstaje miksocel. Niektórzy morfolodzj kwestionują takie wykształcenie ostatecznej jamy ciała u niesporczaków, ale nil podają konkretnych dowodów zaprzeczających badaniom Marcusa.

SYSTEMATYKA

Niesporczaki rozdziela się na 3 rzędy, w zależności od wykształcenia oskórka i występowania narządów wydalniczych oraz kloaki.

Rząd: Heterotardigrada

Gatunki morskie i lądowe. Oskórek zróżnicowany w płytki. Na głowie duże I szczeciny zmysłowe. Brak narządów wydalniczych.

Rząd: Mesotardigrada

Gatunki występujące w źródłach o wodzie siarkowej. Podobne w budowie do I poprzedniego rzędu, ale mające narządy wydalnicze.

Rząd: Eutardigrada

Lądowe i słodkowodne. Oskórek zróżnicowany na płytki lub jednolity, porzeź- I biony albo gładki. Na odcinku głowowym brak dużych szczecin zmysłowych. I Występują narządy wydalnicze i kloaka.

Macroboitus hufelandii jest pospolitym gatunkiem występującym w wodach I słodkich.

FILOGENEZA NIESPORCZAKÓW

Poglądy związane z pozycją systematyczną niesporczaków są zróżnicowane. Ci, którzy uznają wypukliny jelita środkowego za homologiczne z gruczołami renalnymi, stawiają je blisko nicieni. Inni blisko brzuchorzęsków ze względu na

komórki mioepitelialne występujące w gardzieli. Z pierścienicami łączy niesporczaki wykształcenie układu nerwowego, częściowa metameria (zwojów i odnóży), a ze stawonogami wykształcenie oskórka, brak wora powłokowego, brak nabłonków orzęsionych i miksocet. Powstawanie woreczków cełomatycz-nych poprzez enterocelię zbliża niesporczaki do wtórogębych. Dowodów kopalnych brak do potwierdzenia pochodzenia niesporczaków. Większość ich cech wskazuje, że powstały jako boczna gałąź linii prowadzącej do stawonogów (ryc. 294).