17.4. EKONOMICZNY ROZDZIAŁ OBCIĄŻEŃ
Następnie przydziela się obciążenie P, poszczególnym zespołom, będącym w ustalonym stanie termodynamicznym, aby otrzymać minimum kosztów energii u odbiorcy
ks(Ps) = X k'(p') “*■min (17.4)
i — 1
gdzie k,{Pj) - charakterystyka kosztów paliwa bloku energetycznego.
Ze wzoru (17.4) wynika, że nie uwzględnia się kosztów przesyłu energii (istnieją metody uwzględniające te koszty [17.1, 17.9]).
W przypadku elektrowni, w której kotły zużywają paliwo tego samego rodzaju, równanie (17.4) sprowadza się do postaci
i= 1
gdzie Qm(Pi) - charakterystyka energetyczna bloku, oznacza zależność strumienia energii chemicznej paliwa Qb doprowadzonego do kotła od wydawanej mocy netto Pj.
Rozwiązując zadanie (17.4) przy założeniu (17.2) metodą nieoznaczonych czynników Lagrange’a [1.7, 17.1, 17.9], otrzymuje się zależność
dkm= d ki(P,) d k„,(Pm)
dP, dPj ■” dPm ( ’ }
lub
dgzn(Pi) _ dQBi(P,) dQBm(P,„)
dP, ■" dP; " d Pm
Wyrażenie
d k;(P,) d P,
nazywa się względnym przyrostem kosztów paliwa
(zużycia ciepła) ż-tego zespołu przy obciążeniu P, i określa ono, o ile zwiększy się koszt paliwa (zużycie ciepła), jeżeli moc netto bloku zwiększy się o 1 MW.
Zależności (17.5), (17.5a) są matematycznym zapisem tzw. metody (zasady) równości przyrostów względnych kosztów paliwa (zużycia ciepła). Według tej zasady minimalne koszty paliwa (zużycie ciepła) otrzymuje się wówczas, gdy obciążenie jest rozdzielone między współpracujące zespoły tak, aby przy obciążeniu Pt ich przyrosty kosztów paliwa (zużycia ciepła) były sobie równe. Tak dokonany rozdział obciążeń nazywa się ekonomicznym rozdziałem obciążeń (ERO) według zasady przyrostów względnych.
647