72,73

Tl    Teorie literatury XX wieku

1953:    Lacan zostaje przewodniczącym Paryskiego Stowarzyszenia Psychoanalityczne

go (SPP), z którego następnie występuje, by stać się członkiem Francuskiego Sto warzyszenia Psychoanalitycznego (SFP), nieposiadającego akredytacji Między narodowego Towarzystwa Psychoanalitycznego. Początek poważnych podziałów w łonie francuskiej psychoanalizy. Lacan zaczyna prowadzić słynne seminaria, których zapisy będą publikowane w osobnych tomach. Seminaria, trwające bez przerwy przez dwadzieścia siedem lat, uznano powszechnie za starannie reżysc rowanc przez Lacana spektakle psychoanalityczne, prowadzone w dość henne tycznym języku. Mimo to zawsze przyciągały tłumy gości, niekoniecznie zwią zanych zawodowo z psychoanalizą.

1954:    Pierwszy tom seminarium: Źcrits techniques de Freud (Pisma techniczne Freuda).

1955:    Seminarium na temat Ukradzionego listu Edgara Allana Poe. Dnigi tom prac se

minaryjnych: „Ja" w teorii Freuda i w technice psychoanalitycznej.

^I955~¹95*’^: Seminarium Lacana na temat psychoz.

1959- 1960: Seminarium L'Ethique de lapsychana/yse (Etyka psychoanalizy), na którym poją

wia się nowa interpretacja Realnego i Rzeczy (das Ding, !a Chose).

1960- 1961: Seminarium o Przeniesieniu (Le Transfert).

Książka Foucaulta Historia szaleństwa w dobie klasycyzmu.

1963:    Lacan zostaje redaktorem serii „Champ freudien” w wydawnictwie Seuil.

1964:    Lacan zakłada Ecole Freudienne de Paris (EFP). Seminarium XI: Les quatres eon

cept fundamentaux de lapsychanalyse (Cztery fundamentalne pojęcia psychoanal i -zy), podczas którego pada słynne zdanie: „Nieświadomość jest ustrukturyzowa-na jak język”.

Roland Barthes wydaje Elements de sćmio/ogie (Elementy semiologii).

1966:    Franęois Wahl zbiera rozproszone studia Lacana w tomie Źcrits (w kolekcji

„Champ freudien” redagowanej przez samego Lacana), biblii wszystkich lacan i stów.

Wydanie Źcrits zbiega się z wydaniem innych kluczowych dla francuskiego struk turalizmu książek: Sl&w i rzeczy Foucaulta i Problemes de linguistiqueginerale Ben veniste'a.

1967:    Słownik psychoanalizy Laplanchca i Pontalisa, pierwsze kompendium łączące

Freuda z Lacanem.

1968:    EFP zaczyna wydawać pismo „Scilicet”. Lacan popiera rozruchy studenckie. Na

uniwersytecie w Vinccnncs powstaje Wydział Psychoanalizy, kierowany przez je • go uczniów.

1970 1980: Kolejne seminaria Lacana. W sumie zostało ic h zarejestrowanych dwadzieścia siedem, z których każde zostało lub zostanie opublikowane w osobnym tomie

1 lNy< lioanaliza

73

M»/ u Fretttb Freud: Structural Studies tn Psychoanalysis, tematyczny numer „Yale French Studics”.

IV/1 Wnikliwa książka krytyczna o Lacanic: I.e titre de la lettre Philippea Lacoue-Labarthea i leana-Luca Nancy ego.

Wychodzi Anxiety ofInfluence (Lfkprzed wpływem, wyd. poi. 2002) Harolda Blooma, liniała próba opisania procesu historycznoliterackiego w kategoriach cdypalnej psy-i homachii między poprzednikami a następcami.

I|/p Wizyta Lacana w Ameryce. Seria dziwnych zdarzeń i skandali. Ufny w swoją sławę za Atlantykiem Lacan postanowił odwiedzić prywatnie Metropolitan Opera („Powiedzcie im, że jestem Lacan”), a gdy nie udało się zaaranżować spotkania, jedna z jego go-•podyń, nie mówiąc nic Lacanowi, zadzwoniła do dyrektora, zapowiadając, że w operze /|awi się Jean Paul Sartre incognito. Dyrektor, zaszczycony, zgodził się od razu, ale zo-11i.il uprzedzony, że wielki filozof nie lubi, gdy się publicznie wypowiada jego nazwisko.

I .u an nic zorientował się w niczym, choć tylko jego nieznajomość angielskiego pozwo-lil a mu przejść do porządku dziennego nad pytaniem o zdrowie Simone de Beauvoir.

' W Bostonie, na MIT, gdzie spotkał się z Chomskym, Lacan tak odpowiedział mu na pytanie o myślenie: „Wydaje nam się, że myślimy mózgiem. Osobiście myślę stopą.Tyl-Id 1 lak wchodzę w rzeczywisty kontakt z czymś solidnym. Czasami myślę też moim czołem, zwłaszcza gdy w coś nim walnę. Ale widziałem zbyt dużo elektroenccfalogramów, by wiedzieć, że nie ma tam śladu myśli”. Chomsky szybko uznał, że ma do czynienia L 11./.Jeńcem.

IW dwudziestym pierwszym numerze „Poetique” Derrida publikuje długi esej Lefacteur I de la writt, będący krytyką metafizycznych (a właściwie fallogocentrycznych)

1 Włożeń psychoanalizy Lacanowskiej (fa/lus jako „uprzywilejowane znaczące”), wpisanych w seminarium Lacana na temat Skradzionego listu Poego. We wprowadzeniu do li i(o eseju Derrida pisze: „We Francji »krytyka literacka« zorientowana psychoanali-, lyc/ilłe nie stawia pytania o tekst. Można to, bez. większej niesprawiedliwości, powie-. il r|rif o psychobiografii Marii Bonaparte, psychoanalizie wyobraźni materialnej [Bache ’ liiidul,psychoanalizie egzystencjalnej [Sartrea], psychokryrycc [Maurona], fenomenu ■ logu tematycznej zabarwionej psychoanalitycznie [Richard] itp.”.

_ri, 1 (ftllio Bcttclhcim w książce The Uses of Enchantment: The Meaning and Importance of B/mo y lale s (wyd. poi. Cudowne i pożyteczne) stawia tezę na temat baśni jako ilustracji B ttlciui.iihiinego konfliktu w psychice dziecięcej.

^HHpn pilny numer „Yale French Studies” poświęcony psychoanalizie. W nim między I Innymi Dtsire and the Interpretation ofDesire in Hamlet Lacana oraz Turning the Screw I »/ Intfrpretation, świetna interpretacja W kleszczach tfu I Ienry Jamesa pióra Shosha I In I elman, ¹

1

I in Uli lllllli ia 1/ września.