Promieniowanie rentgenowskie obejmuje w przybliżeniu przedział fal o długości od 0.0001 do około 50 nm. Długofalowa część w idma zachodzi nawet na nadfiolet i jest ona mało użyteczna w diagnostyce i terapii. Dlatego eliminuje się tę część widma, ustawtając na drod/e wi^ki promieniowania X filtry - płytki z metali lekkich (aluminium, miedźI. Zmiany w widmie ciągłym promieniowania rentgenów ckiego po przejściu przez płytki aluminiowe o różnej grubości pokazano na ryc. 24.7.
Po przejściu wiązki promieniowania rentgenowskiego przez filtry jest ona bardziej jednorodna energetycznie, ale kosztem znacznego zmniejszenia natężenia promieniowania.
24.1.IJ. Osłabianie promieniowania rentgenowskiego
Natężenie /0 wiązki promieniowania rentgenowskiego maleje w miarę wnikania w głąb środowiska (tkanki) zgodnie z prawem Lamberta, które wyraża się wzorem:
gdzie /, - futęZcn* mcaomcrfctyc/fwj «iąri: pn*mrm.maru I - ntfęftmr *\Ąiki pro
miaitwiiia po prajicui przez atooebent. 4 - gmbośZ jedwcoJr*) wiruwy atoocfccaiu. >i - Immy wspók/)«nik OkUhiMua. c - poi*Urwa loguj imu ruliarafecgn (• • 2.71 $281).
Rvc. 24M. Podczas przejścia przez warstwę absorbenta natężenie promieniowania maleje wykładniczo.
Zmniejszenie natężenia jest spowodowane oddziaływaniem fotonów wiązki promieniowania z materią w wyniku: a) - zjawiska fotoelektryc/nego. b) - zjawiska Comptona. c) - tworzenia par elektron-pozyton.
W zjawisku fototUktrymym i Tworzenia par elekiron-pozyton foton traci całą swoją energię i przestaje istnieć, a w yawitku Comptona ulega rozproszeniu tracąc część swojej energii. Liczba fotonów w wiązce zmniejsza się. przez co natężenie promieniowania maleje (szczegółowy opis wymienionych zjawisk jest zawarty
784