3434597598

Obszar / w przedziale liczby cykli od Va do około 10³-rl0⁴ nazwa się obszarem pękania quasi-statycznego lub wytrzymałości quasi-statycznej. W obszarze II i III zniszczenie elementów następuje poprzez sukcesywne narastanie zmian i uszkodzeń zmęczeniowych. W obszarze II w zakresie od około 10⁴ do 10⁵ cykli pękanie zachodzi przy wysokich naprężeniach (istotne odkształcenia plastyczne). Obszar II określa się jako obszar wytrzymałości niskocyklowej lub niskocyklowego zmęczenia. W obszarze III pękanie występuje przy małych naprężeniach w przedziale większych liczb cykli (10⁵-^10⁷) przy zanikających odkształceniach plastycznych (w sensie makro). Stąd nazwa obszaru III jako obszaru wytrzymałości wysokocyklowej lub wysokocyklowego zmęczenia. Obszar ten odpowiada lewej części klasycznego wykresu Wóhlera.

WYKRES SMITHA, WYKRES HAIGHA

Średnie naprężenie cyklu cr_m (ustalone na wykresie Wóhlera) wywierające istotny wpływ na granicę zmęczenia, uwzględnia między innymi wykres Smitha. Jest to wykres granicznych naprężeń cyklu w układzie (7_max i <J_min, <?m, lub granicznych amplitud cyklu cr_a, (J_m. Konstrukcję wykresu Smitha z dodatkową osią l nachyloną względem osi cr_m pod kątem 45° przedstawiono na rysunku 4.

Rys. 4. Wykres Smitha.

5