78 3

Style kompozycji roślinnych

„podtrzymuje" różnobarwne kwiaty, ułożone w regularnych okółkach (mogą to być kompozycje jedno-lub wielogatunkowe, przede wszystkim z kwiatów o symetrii promienistej). Do tego stylu można także zaliczyć wszystkie okrągłe, niskie aranżacje z prawie niewidocznymi łodygami, służące do dekoracji stołu lub traktowane jako bukiety ślubne. Ten kopulasty układ, zwany także bukiecikiem, doskonale nadaje się do układania kwiatów wiosennych lub róż.

Klasyczną aranżacją jest układ masowy tradycyjny, umocowany w piance lub drucianej siatce. W bym stylu uzyskuje się różne kształty: owal, wachlarz, trójkąt i inne. Najczęściej, zwłaszcza po II wojnie światowej, stosuje się układ trójkątny, który może osiągać różne rozmiary: od niewielkich kompozycji dekoracji stołu po aranżacje sięgające sufitu. Podstawową czynnością jest wyznaczenie centralnej osi pionowej za pomocą materiału liniowego, a w dalszym etapie umieszczenie na niej kwiatów dominujących. W końcowej fazie należy użyć materiału wypełniającego do ukrycia szkieletu liniowego.

Palma, która pojawiła się już w starożytności, wymaga dużej ilości materiału roślinnego, zazwyczaj suszonego lub sztucznego, ponieważ trudno jest utrzymać wilgotność (tak ważną dla roślin żywych). Najpopularniejszą podstawą tego układu jest druciana albo siatkowa forma wypełniona mchem lub pianką florystyczną (może to być także walec wykonany z pianki, zaopatrzony we wzmocnienia w celu utrzymania pozycji pionowej). Najczęściej w pierwszej fazie podstawę pokrywa się zielonymi gałązkami z liśćmi, po czym dokłada się krótkołodygowe kwiaty, owoce (jagody), elementy dekoracyjne. Korzystne jest grupowanie elementów podobnych i właściwy dobór barw. Palmę należy wykonać bardzo starannie, tak aby nie było widać jej podstawy (szczególnie pianki florystycznej).

Styl linii

Cechą wyróżniającą styl linii jest swobodna przestrzeń w obrębie układu, co oznacza, że w aranżacji materiał liniowy stanowi większą część lub całość kompozycji. Wyróżnia się on także ograniczoną ilością materiału roślinnego, dla którego podstawę stanowi kolczatka (kenzan). W układzie tym każdy element jest bardzo ważny i ma swoje symboliczne znaczenie.

Jedynym układem, który można uznać za formalny jest aranżacja pionowa. Całą kompozycję tworzy

pojedynczy ulistniony pęd, wąski, wysmukły kwiatostan (liatra, mieczyk, dziewanna, pustynnik), pęczek traw (np. trawy stalowej) lub róże na długich łodygach, u których podstawy mocuje się bardziej rozbudowane elementy roślinne (liście, owoce, kuliste kwiatostany i owo-costany), zasłaniające środki techniczne, którymi są kolczatka czy gąbka florystyczną. Zazwyczaj na osi lub przy podstawie kompozycji umieszcza się również pojedynczy kwiat bądź grupę roślin (może to być anturium, gerbera, lilia).

Do stylu linii należy ikebana, w której układzie najważniejszy jest symboliczny przekaz: twórca aranżacji-odbior-

ca. Przy użyciu stosunkowo niewielkiej ilości materiału roślinnego florysta zawiera w swojej kompozycji konkretną treść, która jest czytelna dla przygotowanego (wykształconego) adresata (według wielu typów szkół ikebany). Najbardziej zna-Styl linii    "    _nym sposobem na wykona-

80

ABC Florystyki