Style kompozycji roślinnych
wszystkich elementów. Szczególnie przydatne do aranżacji formalno-linearnych są ciekawie uformowane pędy leszczyny (forma ‘Contorta’), wierzby mandżurskiej (Tortuosa’), strąki glediczii, a także kwiaty i liście strelicji, cantedeskii, dziwacznie uformowane tykwy i dynie ozdobne. Ta różnorodność form sprawia, że aranżacje - mimo niewielkiej ilości materiału - pełne są napięcia i dynamiki, chociaż wymagają perfekcji zarówno w wyborze materiałów i naczynia, jak i w umiejętnościach florysty.
Niekiedy wymienia się jeszcze kompozycje w stylu formalnym, polegające na wykonywaniu aranżacji na istniejących, wcześniej przygotowanych formach, takich jak kule, wieńce, poduszki, serca, krzyże. Forma taka w znaczny sposób ogranicza możliwości kreatywne florysty, pozostawiając mu jedynie wybór materiału oraz zastosowanej techniki. Kwiaty, owoce, zieleń i inne elementy dekoracyjne przycina się krótko i umieszcza gęsto i ciasno w podkładzie. Coraz częściej stosuje się klej - zimny do kwiatów żywych i gorący do materiału suszonego. Do kompozycji w stylu formalnym zalicza się także wiązanki biedermeierowskie, układane na kształt kopuły z zachowaniem regularnych okółków kwiatów, wykończone od spodu kryzą z tkaniny dekoracyjnej lub liści. Obecnie do bukietów ślubnych stosuje się gotowe formy nazywane mikrofonami, w których mokra gąbka florystyczna zapewnia roślinom wodę.
Podana klasyfikacja, przyjęta przez niektórych florystów, oparta jest na wielkości przestrzeni - proporcji powietrza do materiału roślinnego w obrębie krańców układu. Większość aranżacji w krajach zachodnich wykonywana jest w stylu masy lub linii-masy.
Cechą charakterystyczną dla stylu masy jest brak wolnej przestrzeni w obrębie układu. Kompozycje te szczyt swojej popularności przeżywały w czasach renesansu. W okresie wiktoriańskim dużym zainteresowaniem cieszyły się srebrne trąbki wypełnione materiałem roślinnym (przeważnie owalne). Wiek XX przyniósł aranżacje w kształcie trójkąta.
ABC Florystyki j
Styl masy charakteryzuje się kilkoma podstawowymi zasadami, którymi powinien kierować się florysta. Kompozycje w tym stylu to głównie aranżacje okrągłe; materiał roślinny tworzy pionowe rusztowanie z kilkoma wyraźnymi poziomami. Brak tu ponadto punktu centralnego, ale zmiany koloru, kształtu są płynne, nie ma ostrych kontrastów, a całość tworzy swoisty „ogród z przestrzenią dla motyli”.
Jedną z najprostszych aranżacji jest bukiet w wazonie. Trzeba pamiętać, że łodygi kwiatów należy ukośnie przyciąć przed wstawieniem do wazonu (dobrze jest używać kwiatów kondycjonowanych). Kompozycję uzupełnia się dodając liście bądź inny materiał roślinny, przycięty na różnej wysokości, co powoduje, że układ ma kształt zbliżony do trójkąta. Bukiet można związać bądź ułożyć / w naczyniu, korzystając z dodatków mocujących łody- jt gi, np. szklanych kulek, kamyków lub siatki wewnątrz /,
wazonu. t\
Bardzo popularnym układem jest biedermeier. /,
To płaska lub w kształcie kopuły aranżacja kwiato- /y wa w okrągłym i niskim naczyniu. Może być wykonana z kwiatów świeżych, suszonych lub sztucznych.
W klasycznej biedermeierowskiej wiązance kryza liści -J Styl masy 79