energia powinna być z zakresu energetycznego 0,01 — 1 eV. Szczególnie przydatne do badania są neutrony, które oprócz informacji o geometrii kryształu mogą w procesach rozpraszania nieelastycznego służyć do analizy obiektów z momentem magnetycznym.
Fala padająca pod kątem 6 na płytkę krystaliczną ulega odbiciu pod takim samym kątem. Część fal odbija się już od pierwszej warstwy atomów, część natomiast wnika w głąb kryształu i ewentualnie odbija się od kolejnych warstw. W praktyce absorpcja fal wnikających głębiej niż do drugiej warstwy jest bardzo silna, dlatego fale te nie mają poważniejszego wpływu na zjawiska dyfrakcyjne. Aby określić warunki konstruktywnej lub destruktywnej interferencji fal odbijanych od 1 i 2 płaszczyzny rozpatrzmy schemat przedstawiony poniżej na rysunku.
Odbicie fal od pierwszej i drugiej warstwy atomów w krysztale. Różnica dróg optycznych wskazanych promieni wynosi Ax = 2d sin (0).
Różnica dróg optycznych promienia odbitego od drugiej płaszczyzny krystalograficznej w porównaniu do drogi optycznej promienia odbitego na pierwszej warstwie atomów wynosi Ax = 2dsin(0). Wzmocnienie dyfrakcyjne może być zaobserwowane, jeżeli interferujące fale będą zgodne w fazie. Warunek wzmocnienia dyfrakcyjnego zachodzi więc wówczas, gdy różnica dróg optycznych jest równa wielokrotności długości fali
2dsin(0) = nA,
gdzie n = 1,2,3,...
Pełne wygaszanie fal zachodzi natomiast w przypadku interferowania fal o przeciwnych fazach. Warunek wygaszenia dyfrakcyjnego spełniony jest dla
10
(11)