Wynagrodzenie za pracę powinno być tak ustalone, aby odpowiadało w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu, a także uwzględniało ilość i jakość świadczonej pracy.
Samo pojęcie wynagrodzenia jest wieloznaczne i może oznaczać np. w wąskim ujęciu płacę, w szerszym ujęciu natomiast zarówno płacowe jak i pozapłacowe korzyści uzyskiwane z racji wykonywania pracy.
Zgodnie z obowiązującymi w Polsce przepisami prawnymi pod pojęciem wynagrodzenia rozumieć należy ogół wydatków pieniężnych a także świadczeń w naturze, które są wypłacane pracownikom z tytułu zatrudnienia i wynagrodzeń. Zgodnie z obowiązującym Kodeksem Pracy, warunki wynagradzania pracowników powinny być określone w układach zbiorowych pracy, natomiast tam, gdzie nie doszło do zawarcia takich układów, pracodawca który zatrudnia co najmniej 5 pracowników ma obowiązek ustalenia warunków wynagradzania w regulaminie
wynagradzania.
Wynagrodzenie pracowników ma charakter obligatoryjny. Oznacza to, że pracodawca ma obowiązek wypłacania pracownikom wynagrodzenia za wykonywaną przez nich pracę.
Poza tym wysokość miesięcznego wynagrodzenia pracownika, który jest zatrudniony w pełnym wymiarze czasu, nie może być niższa niż kwota najniższego wynagrodzenia, która jest ustalana przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej.
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra pracy i Polityki Socjalnej najniższe miesięczne wynagrodzenie do września 2002 roku gdy była przeprowadzana poniższa analiza wynosiło 760 zł brutto i było niezmienne od 1 stycznia 2001 roku.
Poniższy wykres przedstawia kształtowanie się najniższego miesięcznego wynagrodzenia w latach 1992-2002 .
Dla potrzeb wykresu aby, lepiej zobrazować zmianę wysokości najmniejszego miesięcznego wynagrodzenia w latach 1992-2002 kwoty z przed roku 1995, gdy miała miejsce denominacja złotówki, zostały zdenominowane.