84,85

Em pompi

Em pom - pi poi - le - mi poi - le - mis - co

em pom - pi, em pom - pa, des * co - de - mo, wra- ca

ft-p J 11 i 1 p i

zno - wu, em pom - pi i em pom - pa, o

P - --P— I f

I^J

des - co - de - mo, wra - ca zno - wu

do swej oj - czy - zny, du - żo szczę - ścia!

Uczestnicy dobierają się parami. Partnerzy stoją naprzeciwko siebie i klaszczą przy każdym słowie „pompi", „poiemi", „polemisco", „pompa" według następującego schematu;

1.    We własne dłonie.

2.    Prawą ręką w prawą rękę partnera.

3.    We własne dłonie.

4.    Lewą ręką w lewą rękę partnera.

5.    We własne dłonie.

6.    Obiema rękoma w obie ręce partnera.

7.    Skrzyżowanymi dłońmi w klatkę piersiową.

W przypadku nieparzystej liczby uczestników można zamiast w ręce partnera uderzać w blat stołu. Oczywiście możliwe są również - w zależności od pomysłowości - inne ruchy. Zaczynamy powoli i stopniowo zwiększamy tempo.

Mały szary osioteczek

Wszyscy uczestnicy siedzą w kole, przy czym należy zwrócić uwagę na to, aby mieli oni wystarczająco dużo przestrzeni na wykonywanie odpowiednich mchów. Prowadzący najpierw śpiewa piosenkę, a później prezentuje związane z nią ruchy.

Kiedy śpiewana jest pierwsza część piosenki, wszyscy siedzą na swoich krzesłach i tupią nogami. W drugiej części uczestnicy wstają i poruszają „ogonkiem" tak, jak mówi o tym tekst. W trzeciej części wszyscy znowu siedzą na swoich miejscach i kiwają głowami.

1.    Mały szary osiołeczek drepcze przez świat cały.

2.    Macha wesoło ogonkiem osiołek nasz mały,

3.    la, ia, ia, ia.

Gdy tylko grupa dobrze opanuje tekst, melodię i ruchy, można podzielić ją na trzy podgrupy i zaśpiewać całość, przy czym następna podgrupa włącza się wtedy, gdy zaśpiewana zostanie poprzednia część piosenki (cyfry!).

Uczestnicy mogą być od samego początku podzieleni na trzy podgrupy, które tworzą osobne koła i wędrują w przeciwnych kierunkach podczas śpiewu albo też tworzą węże. Również w tych wariantach można śpiewać w kanonie.

85