Em pompi
■hi V h |
3 4 5 6 7 8 |
m m * m m m ■ ■» H ” | |
n ner D 15 n tf | |
—--*- |
b=y-H-p—V--P- P V-- |
em pom - pi, em pom - pa, des * co - de - mo, wra- ca
do swej oj - czy - zny, du - żo szczę - ścia!
Uczestnicy dobierają się parami. Partnerzy stoją naprzeciwko siebie i klaszczą przy każdym słowie „pompi", „polemi", „polemisco", „pompa" według następującego schematu:
1. We własne dłonie.
2. Prawą ręką w prawą rękę partnera.
3. We własne dłonie.
4. Lewą ręką w lewą rękę partnera.
5. We własne dłonie.
6. Obiema rękoma w obie ręce partnera.
7. Skrzyżowanymi dłońmi w klatkę piersiową.
W preypadku nieparzystej liczby uczestników można zamiast w ręce partnera uderzać w blat stołu. Oczywiście możliwe są również - w zależności od pomysłowości - inne ruchy. Zaczynamy powoli i stopniowo zwiększamy tempo.
Maty szary osioteczek
Wszyscy uczestnicy siedzą w kole, przy czym należy zwrócić uwagę na to, aby mieli oni wystarczająco dużo przestrzeni na wykonywanie odpowiednich ruchów. Prowadzący najpierw śpiewa piosenkę, a później prezentuje związane z nią ruchy.
Kiedy śpiewana jest pierwsza część piosenki, wszyscy siedzą na swoich krzesłach i tupią nogami. W drugiej części uczestnicy wstają i poruszają „ogonkiem" tak, jak mówi o tym tekst. W trzeciej części wszyscy znowu siedzą na swoich miejscach i kiwają głowami.
1. Mały szary osiołeczek drepcze przez świat cały.
2. Macha wesoło ogonkiem osiołek nasz mały,
3. la, ia, ia, ia.
Gdy tylko grupa dobrze opanuje tekst, melodię i ruchy, można podzielić ją na trzy podgrupy i zaśpiewać całość, przy czym następna podgrupa włącza się wtedy, gdy zaśpiewana zostanie poprzednia część piosenki (cyfry!).
Uczestnicy mogą być od samego początku podzieleni na trzy podgrupy, które tworzą osobne koła i wędrują w przeciwnych kierunkach podczas śpiewu albo też tworzą węże. Również w tych wariantach można śpiewać w kanonie.
85