802

płaszczyzny wyznaczonej przez wektory jl i B (ryc. 23. la). Siła u powoduje ruch wektora p* wokół linii sił poła magnetycznego, który nazywamy prrces)q Larmora. Prędko# kątowa tej precesji wynosi a>» yB Ustawienie spinu p w pozycji (a) nazywamy równoległym t (zgodnym), a w pozycji (b) antyrównoległym - (przeciwnym) do kierunku (zwrotu) linii sił poła magnetycznego. Tym dwóm orientacjom odpowiadają różne energie spinów £; orientacji zgodnej odpowiada niższa energia £,. orientacji przeciwnej £₂. Wynika to z faktu. Ze pole magnetyczne, orientując spin r&»noUgU. wykonuje pracę.

Ryc. 25.1. Dozwolone oocntacjc (a. b) i energie spinu protonu umieszczonego w polu ma gnetycznym B Precesji Unnora (patrz z góry) zgodna z kierunkiem (a) i przeciwna do kierunku (b) mchu wikarówek zegara

Próbka makroskopowa zawiera zawsze ogromną liczbę jąder. Po umieszczeniu takiej próbki w polu magnetycznym B. momenty magnetyczne jąder (po myślowym przeniesieniu ich do jednego punktu) zajmą położenia jak na rycinie 25.2a. Naturalna dąźno# jąder do zajmowania najniższych poziomów energetycznych sprawia, że ustawienia równoległe są nieco liczniejsze w stosunku do ustawieó anty równołegłych. Poziom energetyczny o niższej energii będzie nieco liczniej obsa

802